Ο ΑΣΙΛ Λύσης ήταν η πρώτη επαρχιακή ομάδα που ανήλθε στην Α’ Κατηγορία και ήταν στην δεκαετία του ’70 που αποκαλείτο «φονέας των γιγάντων», γιατί είχε μια πολύ καλή ομάδα και έβαζε δύσκολα στις ομάδες που πρωταγωνιστούσαν.
Ο Πανίκος Ιωσήφ έγινε γνωστός με το μικρό του όνομα όπως άλλωστε και αρκετοί παίκτες της εποχής. Ήταν ο κεντρικός κυνηγός του ΑΣΙΛ της ομάδας που ξεχώριζε μόλις ανήλθε στην Α’ Κατηγορία τόσο για την ποιότητα του ποδοσφαίρου που έπαιζε όσο και για τα πολλά ταλέντα που είχε στις τάξεις της.
Ο Πανίκος εντάχθηκε πολύ μικρός στον ΑΣΙΛ στα 14 του χρόνια και την περίοδο 1966-67 παίζει στην πρώτη ομάδα (19 χρόνων) με προπονητή ον Κώστα Ταλιάνο. Η ομάδα της Λύσης παίζει στην Β’ Κατηγορία και καταφέρνει να πάρει αήττητη το πρωτάθλημα και να ανέλθει για πρώτη φορά στην Α’ Κατηγορία.
Ο Πανίκος ήταν τεχνίτης ποδοσφαιριστής δυνατός κυρίως στο ψηλό παιχνίδι και με δυνατό σουτ. Ο σκόρερ του ΑΣΙΛ αφού ήταν προωθημένος κυνηγός και πιο πίσω έπαιζε ο Α. Ττοφατζιάης επίσης δεινός σκόρερ.
Στην μεγάλη εκείνη ομάδα που οδήγησε τον ΑΣΙΛ στην Α΄ Κατηγορία ήταν ο Πάτρος, Μιτής, Στέφανος, Αττάς, Χρ. Παπαπέτρου, Φωκαϊδης, Χριστόφορος, Ττοφατζιάης, Πανίκος, Κ. Παππουτής, Τέκκης, Κοσμάς, Π. Χ’ Γεωργίου.
Την περίοδο 1967-68 που ο ΑΣΙΛ παίζει για πρώτη φορά στους μεγάλους έχει προπονητή τον Γιουγκοσλάβο Γιάγκο Σβεκάνοβιτς και στην ομάδα θα παίξουν και οι Α. Ξυστούρης, Π. Ιακώβου, Κόκος, Τ. Παπέττας, Καλλής, Ντάκκας, Ττοφής κ.α.
Ο Πανίκος που έπαιξε μέχρι το 1972-73 στον ΑΣΙΛ αποχώρησε από τα γήπεδα στα 27 του μόλις χρόνια, για διάφορους λόγους. Θα μπορούσε σίγουρα να παίξει και άλλα χρόνια ενώ ήταν και στο στόχαστρο μεγάλων ομάδων αφού ήταν δεινός γκολτζής ιδιαίτερα με το κεφάλι και πάντα επικίνδυνος στην περιοχή.
Έπαιξε μια φορά στην Εθνική.
