Ο Πανίκος Παπαδόπουλος ήταν ο μεγαλύτερος από τα έξι αδέλφια που αγωνίστηκαν στην ΑΕΛ, την δεκαετία του ’70. Αγωνίστηκε για 16 συνεχή χρόνια στην ομάδα και ήταν αρχηγός για πολλά χρόνια.
Ο Πανίκος Παπαδόπουλος ήταν βασικός συντελεστής στην πορεία της ΑΕΛ για τον τίτλο την περίοδο 1967-68 αφού τόσο με την μεγάλη του εμπειρία όσο και με τα καθοριστικά του τέρματα κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα της Λεμεσού στην κορυφή. Ποδοσφαιριστής πραγματικό «θωρηκτό» με την φοβερή ικανότητα του να σκοράρει και με τα δύο πόδια, έξυπνος, με σωστές τοποθετήσεις και φοβερό εκτόπισμα ήταν και βασικό στέλεχος της Εθνικής ομάδας.
Ο Π. Παπαδόπουλος στα 17 του χρόνια παίζει στην ΑΕΛ προερχόμενος από τον Ανταίο, όπου καθιερώθηκε αμέσως στην ομάδα, στη θέση του σέντερ φορ. Έπαιξε από το 1957 μέχρι το 1972 και πανηγύρισε τον τίτλο το 1968, ενώ την επόμενη χρονιά έπαιξε με την ΑΕΛ στην Α’ Εθνική Ελλάδας. Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος το 1962-63 όπου πέτυχε 24 τέρματα και κατέγραψε δύο επίσημες συμμετοχές στην Εθνική.
Ο Πανίκος ήταν κινητικός και γρήγορος, παρόλον που ήταν ψηλός και είχε την όσφρηση του γκολ. Όταν κρατούσε τη μπάλα δύσκολα του την αποσπούσε αντίπαλος ποδοσφαιριστής. Πολλές φορές μοίραζε ασίστ ενώ όταν χρειάστηκε έπαιξε και σε άλλες θέσεις πλην της φυσικής του.
Ο Π. Παπαδόπουλος ήταν ηγετική μορφή για την ΑΕΛ και μεγάλη η προσφορά του στην ομάδα. Μπορεί να αναδείχθηκε μόνο μια φορά πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, αλλά κάθε χρόνο σημείωνε αρκετά τέρματα.
Σίγουρα η κατάκτηση του τίτλου το 1967-68 ήταν από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του, όπως και οι αγώνες της ΑΕΛ, στο κύπελλο πρωταθλητριών (τότε) Ευρώπης, με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου».
Στη δεκαετία του ’60 είχε για συμπαίκτες τους: Μαρίνο, Τοουλή, Γιάννο, Λούκα, Βούργο, Μαυρόκολο, Τσικουρή, Ανδρέου, Μαλακτό, Στρατή, ενώ στη δεκαετία του ’70 τους: Α. Κωνσταντίνου, Κίνα, Σταύρο, Χαριλάου, Νώντα, Πόντζιο, Παμπουλλή, Ζηνωνή, Ζορπά, Μαρνέρο κ.α.
