Μπορεί ο τερματοφύλακας της Αλκής Λάρνακας Πετράκης Σαίττης να μην ήταν το μεγάλο όνομα, όμως για 20 και πλέον χρόνια,ξεχώρισε για την αγωνιστική του συνέπεια αλλά και τον άριστο χαρακτήρα του και αποτελούσε παράδειγμα πρός μίμηση για τους νεότερους συμπαίκτες του.
Ο Πετράκης ουδέποτε τα έβαλε κάτω,ούτε και όταν η Αλκή έφερνε ξένο τερματοφύλακα.Έκατσε στον πάγκο,έκανε υπομονή και τελικά δικαιώθηκε. Βοήθησε σημαντικά την Αθάνατη και όταν η ομάδα υποβιβάστηκε, στη δεκαετία του 80, ήταν εκεί και βοήθησε σημαντικά,με την ομάδα του να δέχεται τα λιγότερα τέρματα από οποιανδήποτε άλλη ομάδα.
Ο Π.Σαίττης ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από τα 15 του χρόνια στον Ορφέα Αθηένου, από όπου κατάγεται και τον εντόπισαν άνθρωποι της Αλκής που τον πήραν στη Λάρνακα. Παίζει λίγα παιχνίδια στην εφηβική ομάδα και στα 19 του χρόνια θα προωθηθεί στην πρώτη ομάδα με προπονητή τον Τσιατσέφσκι.Στην πορεία του είχε να ανταγωνιστεί κάτω από τα δoκάρια τους Γ.Περικλέους, Σ.Μοσφιλιώτη και τον Βούλγαρο Γκοράνοφ.
Ο Πετράκης έπαιξε σχεδόν μέχρι τα 40 του χρόνια, έχοντας μια συνεχή παρουσία 20 χρόνων στην Αλκή και δεν είναι τυχαίο που κέρδισε την αγάπη, την εκτίμηση και τον σεβασμό των φιλάθλων της ομάδας του αλλά γενικότερα του φίλαθλου κόσμου. Ήταν στους τρείς από τους τέσσερις τελικούς κυπέλλου που έπαιξε η ομάδα του, αλλά μόνο σε ένα ήταν βασικός. Πρόκειται για τον τελικό του 1980 στον οποίο η Αλκή έχασε 3-1 από την Ομόνοια (η Αλκή έχασε όλους τους τελικούς). Η Αλκή στο παιχνίδι αυτό έπαιξε με τους: Σαίττη, Ιωάννου, Βιολάρη, Μανώλη, Μ. Παναγιώτου, Μαππούρα, Πύριλλο, Ανδρέου, Νικολάου, Δ, Παναγιώτου, Λεωνίδου. Είχε πάντος την τύχη να παίξει στο μοναδικό παιχνίδι που έπαιξε η ομάδα της Λάρνακας στην Ευρώπη,στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ,εναντίον της Δυναμό Βουκουρεστίου,από την οποία έχασε 3-0 εκτός και 9-0 εντός έδρας.
Ο Π. Σαίττης είχε σε άλλες περιόδους για συμπαίκτες τους Σπύρου, Στάσο, Φαντούση, Ολύμπιο, Αντωνάκη, Νικολή, Κ.Παναγή, Τισιάνσκς, Χρυσοστόμου, Γκοράνοφ κ.α.
