Το ερώτημα μοιάζει ρητορικό, αλλά μια πιο προσεκτική ματιά σε ορισμένες παραμέτρους δείχνει ότι μάλλον δεν είναι.
Τα 44 τέρματα του Άρη επιμερίζονται ως ακολούθως: 21 στους επιθετικούς, 19 στους μεσοεπιθετικούς και 4 στους αμυντικούς. Σωστή κατανομή, ισορροπία και πλουραλισμός, συνεπώς;
Ας μιλήσουν τα δεδομένα:
Η «ελαφρά ταξιαρχία» δεν έχει ούτε έναν παίκτη στο Top10 των σκόρερ του πρωταθλήματος.
Οι πιο παραγωγικοί παίκτες της (Κοκόριν, Γκομίς, Κβιλιτάια) έχουν πετύχει (έκαστος) τον ίδιο αριθμό τερμάτων με τον Γκολντάρ (6).
Από τους αμυντικούς έχουν βρει δίχτυα μόνον οι ακραίοι μπακ (Μποάκι, Κορέια, Καζού), οι κεντρικοί αμυντικοί παραμένουν στο μηδέν.
Εκ των προαναφερθέντων συνάγεται πως ο λεμεσιανός σύλλογος δεν έχει αναδείξει στην τρέχουσα περίοδο έναν αξιόπιστο σκόρερ ούτε έχει αποκτήσει δύναμη από αέρος στις στημένες μπάλες του.
Υπάρχει κι ένα τρίτο συμπέρασμα, για το οποίο δεν υπάρχει στατιστική καταγραφή, αλλά είναι προφανές σε όποιον έχει παρακολουθήσει τα παιχνίδια του Άρη: η μεγάλη σπατάλη ευκαιριών.
Η δημιουργία ευκαιριών είναι δυσανάλογα μεγαλύτερη της αξιοποίησής τους και «μαρτυρά» έλλειμμα αποτελεσματικότητας.
Αυτή κρύβεται πίσω από τις +6 ισοπαλίες και τους -6 βαθμούς σε σύγκριση με την Πάφο. Και αν δεν «γιατρευτεί» άμεσα, τότε στα πλέι οφ η απόσταση από την κορυφή είναι πιο πιθανό να αυξηθεί παρά να μειωθεί.
