Σε ό,τι αφορά τη διεκδίκηση (οποιουδήποτε) τίτλου η χρονιά είχε τελειώσει για την Ανόρθωση στα τέλη Φεβρουαρίου. Σε ό,τι αφορά την εξασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου, στα μέσα Μαρτίου.
Σχεδόν ένα μήνα αργότερα γνωστοποιήθηκε και η παραίτηση του Δ.Σ. υπό τον Ανδρέα Σάντη. Έκτοτε έχει παρέλθει ενάμισης μήνας, δίχως το τοπίο στο διοικητικό κομμάτι να έχει ξεκαθαρίσει -τουναντίον έχει γίνει πιο ομιχλώδες προμηνύοντας περαιτέρω καθυστέρηση σε ό,τι αφορά την εξεύρεση λύσης.
Το πρόβλημα εν προκειμένω είναι πως η «Κυρία» δεν χρειάζεται μόνο νέα διοίκηση. Χρειάζεται και χρήμα, χρειάζεται και αποφάσεις (έγκαιρες αλλά και σωστές) για τη διάρθρωση και στελέχωση του ποδοσφαιρικού τμήματος τη νέα σεζόν.
Είναι προφανές ότι το διοικητικό αποτελεί ένα σχεδόν… υπαρξιακό μέτωπο για το σύλλογο της Αμμοχώστου, εξ ου και απολαμβάνει απόλυτης προτεραιότητας. Αυτό δεν αναιρεί την πραγματικότητα πως -στο βαθμό που μετατρέπει σε σίριαλ- ουσιαστικά «ναρκοθετεί» τις ελπίδες της ομάδας για κάτι αντάξιο της ιστορίας της τη νέα αγωνιστική περίοδο.
Το κυριότερο πλεονέκτημα των συλλόγων με πρωταγωνιστικές βλέψεις που μένουν εκτός Ευρώπης είναι η άνεση χρόνου σε ό,τι αφορά την προετοιμασία και τη στελέχωσή τους για την επόμενη σεζόν.
Μέχρι στιγμής η Ανόρθωση ξοδεύει αθρόα αυτό το πλεονέκτημα.
