Τον παρακολουθείς κι αναρωτιέσαι, αν πρόκειται για τον πιο καλά αμειβόμενο ποδοσφαιριστή στην Κύπρο.
Τον βλέπεις κι απορείς, αν είναι ο ίδιος παίκτης, ο οποίος αναδείχθηκε ο πολυτιμότερος την περασμένη περίοδο.
Ο Αλεκσάντρ Κακόριν είναι, δίχως την παραμικρή αμφιβολία, η προσωποποίηση της αγωνιστικής καθίζησης του Άρη.
Η «ελαφρά ταξιαρχία» διατηρήθηκε για μεγάλο διάστημα σε τροχιά επίτευξης των στόχων της παρά και ενάντια στην κατακόρυφη πτώση απόδοσης του 30χρονου Ρώσου και ευρίσκεται ένα βήμα από τη μη επίτευξη ακόμη και της εξόδου στην Ευρώπη ένεκα του παρατεταμένης κακής φόρμας του.
Δεν είναι απλώς ότι την περασμένη σεζόν σε 30 συμμετοχές μέτρησε 13 τέρματα και 6 ασίστ, ενώ την τρέχουσα στον ίδιο αριθμό παιχνιδιών έχει οκτώ τέρματα και δύο ασίστ.
Δεν είναι μόνο ότι έχει πάψει να αποτελεί τον ηγέτη, το σημείο αναφοράς της ομάδας, τον παίκτη, γύρω από τον οποίο προσανατολίζεται το σύνολο.
Είναι, κυρίως, ότι η απόδοσή του είναι τόσο απογοητευτική, ώστε να έχει χάσει το χρίσμα του βασικού και να χρησιμοποιείται πλέον ως αλλαγή. Ο «πολύς» Κοκόριν ως Νο3 στην ιεραρχία των επιθετικών του Άρη, πίσω από Γκομίς και Σάβο -και μάλιστα απόλυτα δικαιολογημένα βάσει εμφανίσεων και προσφοράς.
Ο MVP της περασμένης σεζόν είναι ο MVP και της νυν. Απλώς το V δεν αντιστοιχεί πλέον στο Valuable (πολύτιμος), αλλά στο… Vanished (εξαφανισμένος)!
Ποιος να τους το έλεγε στην «ελαφρά ταξιαρχία»…
