Από τη διακοπή του Νοεμβρίου και μετά, δεν έχει περάσει εβδομάδα που να μην καταγράφει απώλεια στα μετόπισθεν.
\Το πρόβλημα υγείας του Σάλβα Φερέρ ακολούθησε ο σοβαρός τραυματισμός του Φραν Γκαρθία που προηγήθηκε του τραυματισμού του Μούσα Ουαγκέ. Μέσα σε 15 ημέρες η Ανόρθωση έχασε τρεις αμυντικούς, δύο εκ των οποίων για το υπόλοιπο της σεζόν.
Ακριβώς στο σημείο που ο Νταβίντ Γκαγέγο είχε δομήσει κορμό, ιεραρχία, ομοιογένεια στα μετόπισθεν, απ’ όπου πάντα αρχίζει το «χτίσιμο» μιας καλής ομάδας, υποχρεώθηκε να πάει… «φτου κι απ’ την αρχή».
Ο εργατικός Ισπανός απέφυγε κάθε μεμψιμοιρία ή δικαιολογία, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Και (απ)έδειξε την πίστη του στη δουλειά του, η οποία είναι πάνω στο σύνολο και πάνω από πρόσωπα. Όταν το πλαίσιο λειτουργίας είναι σωστά κανονισμένο και λειτουργικό, οι όποιες προσθαφαιρέσεις ατόμων δεν επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό.
Το σερί απαραβίαστης εστίας της Ανόρθωσης άρχισε με το 2-0 κόντρα στην Ομόνοια. Με Ουαγκέ, Φερέρ και Γκαρθία στην ενδεκάδα. Συνεχίστηκε με το 1-0 επί του Απόλλωνα, με Ουαγκέ και Γκαρθία βασικούς. Επεκτάθηκε στο 0-0 με την ΑΕΚ, μόνο με τον Ουαγκέ στο αρχικό σχήμα. Και διευρύνθηκε με το 1-0 επί του Εθνικού, με Αντωνίου, Κάργα, Μαρμούκ και Κορέια στην ενδεκάδα.
Οι αντίπαλοι (και η δυναμική τους) αλλάζουν, η στελέχωση στα μετόπισθεν της «Κυρίας» αλλάζει, αλλά το μηδέν στο παθητικό παραμένει. Ένα μηδενικό που δείχνει όλη τη δουλειά του Γκαγέγο…
