Η αλήθεια είναι ότι αν και οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια, στην περίπτωση της «Κυρίας», την αλήθεια λέει και η συνολική της εικόνα.
Πήραμε λοιπόν τα παιχνίδια με αντίπαλους την Νέα Σαλαμίνα, την Καρμιώτισσα, το ΑΠΟΕΛ, την ΑΕΛ και τον Άρη για να δούμε τι συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν τόσο για την μεσοεπιθετική γραμμή της ομάδας όσο και την μεσοαμυντική.
Συνολικά σε αυτούς τους πέντε αγώνες πέτυχε 11 τέρματα ενώ δέχτηκε 8. Είναι αλήθεια ότι η Ανόρθωση αν και παρουσιάζει μια επιθετικότητα και θέληση στο παιχνίδι της η οποία μετατρέπεται ως επί τω πλείστων σε γκολ, αποτελεί και τον ίδιο λόγο που δέχεται με σχετική ευκολία και τέρματα.
Όσο περνάνε οι αγωνιστικές αυτό βελτιώνεται σε μεγάλο βαθμό, με τον αγώνα με την Δόξα να αποδεικνύει του λόγου τ’ αληθές.
Μέσα από τα στατιστικά που θα παραθέσουμε βγαίνουν συμπεράσματα που ίσως να είναι φανερά και με γυμνό μάτι. Ένα από αυτά το γεγονός ότι οι Καστέλ, Γκερέρο, Τεχέρα και Ουαγκέ αποτελούν για την ώρα τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης.
Το κακό της υπόθεσης είναι ότι ενόψει ΑΕΖ ίσως ο Γκαγιέγο στερηθεί τους τρεις από τους τέσσερις.
Αρχικά στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε ότι η ομάδα της Αμμοχώστου βρήκε 9 xGoals (ευκαιρίες που πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια και οι οποίες ως επί τω πλείστων καταλήγουν σε γκολ), πετυχαίνοντας 11 τέρματα. Ήταν δηλαδή πολύ πιο ουσιαστική και κυνική σχετικά με τις ευκαιρίες που της παρουσιάστηκαν. Αυτό το πιθανότερο να έχει να κάνει με την αποτελεσματικότητα που έχουν όταν βρεθούν μπροστά από το αντίπαλο τέρμα οι Γκερέρο και Καστέλ.
Είναι ξεκάθαρο εδώ ότι οι δύο ποδοσφαιριστές που δημιουργούν τις περισσότερες επικίνδυνες ευκαιρίες μπροστά από την εστία είναι οι Γκερέρο και Καστέλ, με τον Τσίκο Μπάνζα να ακολουθεί. Είναι άλλωστε ο παίκτης που και στον αγώνα με την Δόξα πήρε την «σκυτάλη», πετυχαίνοντας τέρμα και δίνοντας ασίστ.
Καλοί δείχνουν να είναι και οι αριθμοί του Φερέιρα, με τον Τζούλιου να ακολουθεί καθώς το γκολ και οι ευκαιρίες με βάση το πόσο αγωνίστηκε τον κατατάσσουν ψηλά στη λίστα.
Πηγαίνοντας τώρα στην μελέτη της μεσοαμυντικής λειτουργίας θα δούμε πόσο σημαντικοί είναι σε αυτό ο Ουαγκέ ο οποίος είναι πρώτος σε κερδισμένες μονομαχίες, την ίδια στιγμή που μετράει 4 ανακτήσεις μπάλας και 3 πετυχημένα τάγκλιν. Ο Τεχέρα δείχνει να τον ακολουθεί με 17 και λίγο πιο πίσω σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκονται οι Γκαρσία και Φερέρ. Η τετράδα στην άμυνα με Κάργα, Φερέρ, Γκαρσία και Ουαγκέ φαίνεται με βάση τους αριθμούς να είναι και η ιδανική.
Από εκεί και πέρα ο Τεχέρα βρίσκεται ψηλά στην λίστα και σε ένα αρνητικό και αφορά το γεγονός ότι όπως έχει κερδίσει πολλές μονομαχίες, έχει χάσει επίσης και αρκετές, με τον Κάργα να ακολουθεί. Είναι απόλυτα λογικό ωστόσο, καθώς ο Ισπανός ποδοσφαιριστής είναι ο παίκτης που δίνει το περισσότερο «ξύλο» μαζί με τους Τιουνέ, Κάργα και Ιωάννου που ακολουθούν στην σχετική λίστα.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Γκαγιέγο ναι μεν αρέσκεται σε ποδοσφαιριστές όπως είναι οι Γκαρσία και Ουαγκέ, οι οποίοι βοηθούν στην ανάπτυξη της ομάδας μεσοεπιθετικά, την ίδια στιγμή όμως είναι και αρκετά δυνατοί για να κερδίσουν και μπόλικες από τις μονομαχίες στις οποίες εμπλέκονται.
Όσο αφορά τους Γκερέρο και Καστέλ, είτε σε σύστημα 4-2-3-1 είτε σε σύστημα 4-4-2, παραμένουν το ίδιο αφοσιωμένοι και προσηλωμένοι στην τακτική του προπονητή τους, όντας συνεχή πηγή κινδύνου για τους αντιπάλους τους.
Όλα αυτά τα σημεία μάλιστα αναμένεται ότι θα βελτιώνονται όσο περνούν οι αγωνιστικές, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι ο τρόπος που λειτουργεί και δουλεύει η τεχνική ηγεσία, είναι η ανάλογη με βάση και τους ποδοσφαιριστές που έχει στην διάθεση της και τα χαρακτηριστικά που αυτοί διαθέτουν.
Της έδωσε ταυτότητα ο Νταβίντ Γκαγιέγο, με την ομάδα της Αμμοχώστου να την «πληρώνει» πολύ περισσότερο από ατομικά λάθη ποδοσφαιριστών παρά από την τακτική του Ισπανού τεχνικού και σίγουρα μέσα από την απαραίτητη βελτίωση και σε αυτό το κομμάτι, η Ανόρθωση και ο κόσμος της μπορούν να ελπίζουν για κάτι πολύ καλό τη φετινή σεζόν.
