Ένα ημίχρονο σίγουρα δεν είναι αρκετό!

Διατήρησε και σήμερα το αήττητο στο φετινό πρωτάθλημα η Ομόνοια, όμως με εξαίρεση τα τελευταία λεπτά του αγώνα με τον Άρη, λεπτά που ήρθε και η ισοφάριση, δεν θα συμφωνήσουμε και τόσο με τον Σωφρόνη Αυγουστή ότι το αποτέλεσμα αδικεί την ομάδα του. Έχοντας δύο πρόσωπα σε δύο ημίχρονα η Ομόνοια πήρε το βαθμό της ισοπαλίας, φτάνοντας στο -2 από την κορυφή.

Αρχικά η ανάλυση του α’ μέρους έρχεται στο πόσο διαβασμένη ήταν η Ομόνοια απέναντι σ’ έναν Άρη που μάλιστα κατέβηκε στο ΓΣΠ με rotation, με τους γηπεδούχους να περιορίζουν σχεδόν στο φουλ τις προσπάθειες των παικτών του Άρη και να είναι επικίνδυνοι προς την εστία του Άλβες. Μ’ εξαίρεση το γκολ που δέχθηκε ο Φαμπιάνο, η Ομόνοια ήταν σχεδόν σούπερ στο πρώτο 45άλεπτο. Στο β’ κάπου τα χάλασε. Μπήκε στην επανάληψη νωθρή, άχαρη και χωρίς φαντασία στο ματς, ήταν μακριά και περιορισμένη από τελικές προσπάθειες με τον Άρη να δείχνει σημάδια ανάκαμψης φέρνοντας το ματς τούμπα.

Το δεύτερο γκολ του Άρη αποσυντόνισε τελείως τους γηπεδούχους, με την πρώτη τελική να έρχεται στο (78!) από την προσπάθεια του Κούσουλου. Η Ομόνοια ήθελε φρεσκάδα νωρίτερα στο παιχνίδι της κυρίως στο χώρο της μεσαίας γραμμής.

Για την Ομόνοια δεν αρκούν εμφανίσεις ενός ημιχρόνου και μερικά καλά διαστήματα, αλλά ολόκληρο το 90άλεπτο να παρουσιάζει μία σταθερή απόδοση και σε αυτό πρέπει να δώσει έμφαση, ώστε να φτάνει ακόμη πιο κοντά στους στόχους της. Για την ισοπαλία με τον Άρη είναι στα «συν» της Ομόνοιας η εμφάνιση του Σεμέδο, ο οποίος πέτυχε αυτό που έψανχε: τα πρώτα του γκολ με το τριφύλλι, ενώ στα πλην είναι η παρουσία του Λοίζου που μοιάζει να είναι... χαμένος και ανήμπορος να βοηθήσει.

 

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο