Αν (πρέπει να) υπάρχει κάτι αφύσικο στην πορεία του ΑΠΟΕΛ υπό τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς, αυτό μάλλον είναι οι δέκα συναπτές νίκες μετά την έλευση του Σέρβου τεχνικού παρά τα δύο στραβοπατήματα στις τελευταίες τρεις αγωνιστικές.
Ο 53χρονος διατήρησε (και βελτίωσε) τη στιβαρή αμυντική λειτουργία της ομάδας, έφερε τάξη στην ανάπτυξή της, αλλά στο εκτελεστικό κομμάτι πόνταρε -εν τη απουσία ενός σταθερού σκόρερ- στην ατομική ποιότητα και στη στιγμή.
Πέντε νίκες με 1-0, επτά στο γκολ και μόλις πέντε (στα 13) παιχνίδια με παραγωγή άνω του ενός τέρματος πιστοποιούν τα παραπάνω και αποδεικνύουν ότι κατά κανόνα ο ΑΠΟΕΛ του Μιλόγεβιτς βρίσκει την άκρη.
Οι εκτός έδρας αναμετρήσεις με Άρη και ΑΕΛ έγιναν οι εξαιρέσεις στον κανόνα, η απόδειξη ότι η ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί είναι νόμισμα με δύο όψεις -και η ομάδα του Μιλόγεβιτς γνωρίζει τώρα τη δεύτερη πλευρά του. Όταν κινείσαι στο όριο, θα πάρεις μεν βαθμούς (εκεί) που δεν άξιζες, θα χάσεις όμως και βαθμούς (εκεί) που άξιζες.
Ο ΑΠΟΕΛ πήρε ένα βαθμό σε δύο επισκέψεις στο στάδιο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ», οι ομάδες που δεν έχει καταφέρει να νικήσει στην α’ φάση έγιναν δύο και, πλέον, στόχος είναι να μη γίνουν τρεις.
Στον α’ γύρο η Καρμιώτισσα είχε αποσπάσει 0-0 στο ΓΣΠ και «δρομολογήσει» την αποδέσμευση του Σωφρόνη Αυγουστή, τον οποίο το ερχόμενο Σάββατο ο Μιλόγεβιτς θ’ αντιμετωπίσει για πρώτη φορά στη θητεία του στην Κύπρο.
Από τη μία το ιδιαίτερο κίνητρο του «κάττου» και το απαραβίαστο της εστίας της Καρμιώτισσας εδώ και τρεις αγωνιστικές, από την άλλη οι πρόσφατες εμφανίσεις, η απουσία νίκης στις τελευταίες δύο εξόδους στη Λεμεσό και η άγνωστη αντίδραση στην πρώτη ήττα υπό τον Μιλόγεβιτς προϊδεάζουν για οτιδήποτε άλλον πλην μιας βατής αποστολής για τους «γαλαζοκίτρινους».
