Προσπάθησε, εν μέσω των δυνατοτήτων και των δυσκολιών που υπήρχαν (απουσία των φιλάθλων της), η Ανόρθωση. Η ποιότητα του αντιπάλου και η πίεση που δέχθηκε στα αρχικά στάδια του αγώνα, όπως και το οριακό (αυτο)γκολ του ΑΠΟΕΛ ήταν αυτό που έκρινε την αναμέτρηση. Ωστόσο, στην τελική η διαφορά δεν ήταν και τέτοια για να κλειστεί τόσο πίσω η «Κυρία» στα πρώτα λεπτά.
Στην τελική, ίσως και να «πέταξε» το α' ημίχρονο η Ανόρθωση, που μπήκε θεωρώ πιο φοβισμένα από ότι έπρεπε. Αυτό φάνηκε στο β' ημίχρονο όταν αποφάσισε να βγει από το «καβούκι» της. Σε αυτό βοήθησε και ο Μουνιόθ βέβαια με τις κινήσεις του από τον πάγκο.
Εκεί που μπήκε ο Πάντσεον, η μεσαία γραμμή κατάφερε να κρατήσει μπάλα και όχι μόνο. Ηρέμησε η Ανόρθωση και κατάφερε σε αρκετές περιπτώσεις να παίξει κάθετα. Ο Άγγλος έδωσε στοιχεία που δεν υπήρχαν στο παιχνίδι της στην διάρκεια του αγώνα. Σε συνδυασμό με την είσοδο του Χρυσοστόμου και του Παρούτη έγινε πιο απειλητική και δημιουργική. Μόνο που τις ευκαιρίες που δημιούργησε και βρήκε, δεν αξιοποίησε. Ειδικά αυτή του Νινγκά, είναι από αυτές που δεν χάνονται. Τουλάχιστον θα έπρεπε να βρει στόχο ο επιθετικός από το Τσαντ...
Ο Τσίσκο Μουνιόθ το είπε ξεκάθαρα στη διάσκεψη Τύπου. Για ακόμη μία φορά. «Έχουμε πρόβλημα και στα δύο κουτιά. Όταν φτιάχνουμε ευκαιρίες και δεν σκοράρουμε...». Είναι επιτακτική ανάγκη για έναν επιθετικό στην «Κυρία». Το συντομότερο δυνατόν. Το πρόβλημα στο σκοράρισμα δεν μπορεί να συνεχιστεί, γιατί το έδαφος προς την 6άδα χάνεται και κατ' επέκταση, αυτό το πρόβλημα θα εμφανιστεί στο Κύπελλο που τη δεδομένη στιγμή μοιάζει η μοναδική διέξοδος για την βαρωσιώτικη ομάδα.
