Το καλοκαίρι (και λίγο πιο πριν) η ηγεσία της Ανόρθωση πήρε την απόφαση για την δημιουργία νέου πλάνου. Πρόσληψη τεχνικού διευθυντή, αλλαγή στη τεχνική ηγεσία με έναν προϋπολογισμό τον υψηλότερο από το 2013. Ο στόχος αυτού του πλάνου ήταν να επαναφέρει την Ανόρθωση στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Δημιουργήθηκε μια νέα εντελώς ομάδα, πολλοί ποδοσφαιριστές πέρασαν το κατώφλι του προπονητικού κέντρου αλλά από την προετοιμασία η εικόνα της «φώναζε» ότι πάσχει σε δυο τουλάχιστον θέσεις. Σέντερ φορ και το μυαλό της ομάδας. Η εμπιστοσύνη προς τον Ντάρκο Μίλανιτς χάθηκε νωρίς, έφυγε και μαζί του και ολόκληρο το πλάνο. Οι εμφανίσεις εντελώς προβληματικές. Ομάδα που δείχνει ότι τις λείπουν στοιχεία για να πρωταγωνιστήσει. Η εικόνα της Ανόρθωσης ως τώρα μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να διακριθεί μέσο πρωταθλήματος. Αυτό εξάλλου φανερώνουν οι αριθμοί είναι στο -15 από την κορυφή. Σαφώς και είναι νωρίς αλλά όσο δεν έρχονται οι νίκες, όσο δεν έρχονται τα τέρματα, όσο δεν διορθώνεται η αμυντική λειτουργία οι αριθμοί δεν θα αλλάξουν δραματικά.
Τα λάθη που έγιναν από την αρχή του καλοκαιριού τα εξαργυρώνει η Κυρία σχεδόν σε κάθε αγωνιστική. Μπορεί να διορθωθεί η κατάσταση; Δύσκολη ερώτηση. Χρειάζεται βελτίωση σε όλες τις γραμμές. Αυτό μπορεί να γίνει με ενίσχυση τον Ιανουάριο, όμως εδώ τίθεται ένα δεύτερο ερώτημα το κατά πόσο είναι διατεθειμένη η διοίκηση Πουλλαϊδη να βάλει για μια ακόμη φορά το χέρι στην τσέπη για να διορθώσει ότι μπορεί να διορθωθεί. Πάντως ευθύνες έχουν όλοι αυτοί που είναι τώρα και αυτοί που έφυγαν. Τα λάθη του παρελθόντος δυστυχώς επαναλαμβάνονται και η Κυρία μένει πίσω. Επομένως δεν είναι στραβός ο γιαλός… στραβές είναι οι αποφάσεις που πάρθηκαν…
