Το παιχνίδι ήταν εκτός έδρας (Τσίρειο), ο αντίπαλος (ΑΕΛ) στα πάνω του μετά την αλλαγή τεχνικής ηγεσίας (Τσέντομιρ Γιανέβσκι), το απουσιολόγιο «βαρύ» (Ζάιρο, Ντράγκομιρ, Κβίντα), η ενδεκάδα που επελέγη πρωτοεμφανιζόμενη. Ε, και;
Σαν να μην «τρέχει» τίποτε, η Πάφος FC διεύρυνε τόσο το αήττητο (10 αγωνιστικές) όσο και το νικηφόρο σερί της (5 αγωνιστικές) και -χάρη στην ισοπαλία του Άρη με την Ομόνοια- απέκτησε «αέρα» τεσσάρων βαθμών από τον πιο κοντινό διώκτη της.
Από τις οκτώ νίκες των «γαλάζιων» μόνον η μία ήλθε με ένα γκολ (1-0 την ΑΕΚ) κι άλλη μία με δύο (2-0 τη Νέα Σαλαμίνα). Στις έξι το κοντέρ έγραψε είτε τρία (τέσσερις φορές) είτε τέσσερα γκολ (δύο φορές) για την ομάδα του Χένινγκ Μπεργκ.
Ο Νορβηγός αποδεικνύει ότι ξέρει άριστα τις δυνατότητες του ρόστερ που στελέχωσε το καλοκαίρι, εξ ου και δικαιώνεται από επιλογές που στον εξωτερικό παρατηρητή μοιάζουν ρίσκα ή… αλχημείες, όπως π.χ. η χρησιμοποίηση του (αριστερού μπακ) Καραμπάτζε ως δεξιού εξτρέμ, του Τάνκοβιτς ως επιθετικού κ.ο.κ.
Το πιο ηχηρή πειστήριο, ωστόσο, αποτελεί η περίπτωση Βαλακάρι, ο οποίος στα πρόσφατα εκτός έδρας παιχνίδια με Νέα Σαλαμίνα και ΑΕΛ βρέθηκε εκτός αρχικών επιλογών -παρά τις εξαιρετικές επιδόσεις του, αλλά και την έλλειψη εναλλακτικών.
Εντούτοις η λειτουργία του συνόλου δεν διαταράχθηκε και ο στόχος επετεύχθη και στις δύο περιπτώσεις δείχνοντας πως η Πάφος FC μπορεί ν’ ανταποκριθεί σε διαφορετικά στιλ παιχνιδιού και σε κάθε είδους αντιξοότητες.
Με όλα τα προαναφερθέντα στο ζύγι ποιος να αδικήσει τους οπαδούς των «γαλάζιων» που κοιμούνται και ξυπνούν με το σύνθημα «φέρτε το πρωτάθλημα μες το Παφιακό»;
