Τα μεγαλύτερα λάθη γίνονται πάνω στη μεγαλύτερη ευφορία. Κανόνας με θέση αξιώματος -στο ποδόσφαιρο και στη ζωή.
Δευτερόλεπτα μετά το τέλος του ντέρμπι ΑΕΚ-Απόλλων ο τηλεοπτικός φακός «συνέλαβε» τον διοικητικό ηγέτη των νικητών να φωνάζει (υβριστικό) σύνθημα της κερκίδας.
Δεν ήταν ωραία εικόνα, ούτε συμπεριφορά. Αυτό το γνωρίζει και ο Άντρος Καραπατάκης. «Τσαλακώνει» τη δημόσια εικόνα του ως ανθρώπου και παράγοντα δίχως ακραίες αντιδράσεις. Δεν τον «στιγματίζει» ούτε αντανακλά την εν γένει παρουσία του στα ποδοσφαιρικά δρώμενα.
Ήταν μια κακή στιγμή που «έπαιξε» ζωντανά στον αέρα. Αυτή ήταν η «ατυχία» του, διότι εξ όσων ασχολούνται -έστω επιδερμικά- με το κυπριακό ποδόσφαιρο ουδείς πιστεύει ότι είναι ο μόνος παράγοντας ικανός για τέτοια αντίδραση-συμπεριφορά.
Σε κάθε περίπτωση, με μια λιτή «συγγνώμη» εκ μέρους του Καραπατάκη το θέμα θα είχε λήξει εν τη γενέσει του -πιθανότατα και με πολύ μικρότερη φθορά για το ίματζ του προέδρου της ΑΕΚ.
Η (ακόμη πιο σημαντική) στιγμή του ντέρμπι ωστόσο καταγράφηκε στο 78ο λεπτό. Μετά το δυνατό φάουλ του Κατελάρη στον Ναούμ, ο Τσόρνιγκερ έτρεξε προς τον παίκτη της ΑΕΚ και ο τέταρτος του έφραξε το δρόμο φοβούμενος ότι ο τεχνικός του Απόλλωνα θέλει να επιτεθεί στον πεσμένο στο έδαφος αντίπαλο.
Προς τιμήν του ο Γερμανός «κάλυψε» τον τέταρτο στη συνέντευξη Τύπου δηλώνοντας ότι απλώς «έκανε τη δουλειά του». Αλλά η κάλυψη δεν αλλάζει την ουσία των πραγμάτων.
Ο τέταρτος δεν ήταν/είναι παρανοϊκός ούτε… ουρανοκατέβατος. Η ενστικτώδης αντίδρασή του ήταν προϊόν όσων έχει δει, ακούσει και βιώσει στο κυπριακό ποδόσφαιρο -από τις μικρότερες κατηγορίες μέχρι την πρώτη.
Με όσα έχει δει, ακούσει και βιώσει, μόνο αδιανόητο δεν θεωρεί ότι ένας προπονητής «μπουκάρει» στο γήπεδο για να «την πέσει» σε αντίπαλο.
Όσοι απόρησαν με ό,τι συνέβη στο 78ο λεπτό, πήραν ένα κομμάτι της εξήγησης με ό,τι συνέβη μετά το τελευταίο σφύριγμα. Οι δύο άβολες όσο και αμήχανες στιγμές είναι κρίκοι στην ίδια αλυσίδα. Το ένα φέρνει το άλλο.
