Ο Ιμανόλ Ιδιάκεθ κατέκτησε το Γιουρόπα Λιγκ, ως βοηθός του Ουνάι Έμερι στη Βιγιαρεάλ. Ο Άντονι Ιραόλα οδήγησε τη Βαγιαδολίδ στην άνοδο στην Πριμέρα Ντιβισιόν.
Ο Τόμας Κρίστιανσεν έχει οδηγήσει τον Παναμά στο τελικό τουρνουά της Concacaf για την πρόκριση στο Μουντιάλ του 2022. Και ο Ηλίας Χαραλάμπους πιστώθηκε μια σπουδαία υπέρβαση οδηγώντας τον θεωρούμενο ως καταδικασμένο Εθνικό Άχνας σε άνετη παραμονή στην κατηγορία.
Οι προαναφερθέντες προπονητές καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της περασμένης επταετίας στην τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ. Εξαιρουμένου του Ιντιάκεθ, δεν είχαν πρότερη εμπειρία ως πρώτοι προπονητές, όταν ανέλαβαν τους Λαρνακείς, ενώ και για τον Ιντιάκεθ ήταν οι πρώτες του παραστάσεις σε πρωτάθλημα α’ κατηγορίας.
Το αβίαστο πόρισμα είναι πως οι «κιτρινοπράσινοι» τα τελευταία χρόνια έκαναν καλές επιλογές για τον πάγκο τους. Εκ του αποτελέσματος επίσης αποδεικνύεται πως η εμπειρία είναι μεν μια σημαντική, αλλά όχι πάντα καθοριστικής σημασίας παράμετρος στην επιλογή ενός προπονητή.
Αυτό είναι το πρώτο κρατούμενο που πρέπει να έχει κάποιος κατά νου εν αναμονή της πρώτης σεζόν της ΑΕΚ υπό τον Νταβίντ Καταλά. Το δεύτερο κρατούμενο είναι πως (με όλους τους προπονητές, αλλά ιδίως) με τους πρωτοεμφανιζόμενους τεχνικούς σώφρον είναι να είσαι «οπλισμένος» με αρκετή υπομονή.
Ιραόλα και Χαραλάμπους απομακρύνθηκαν πρόωρα και στη (κυρίαρχη, πλην στρεβλή) λογική ότι «είναι πιο εύκολο ν’ αλλάξεις τον προπονητή παρά τους παίκτες». Αμφότεροι (απ)έδειξαν, όταν και όπου τους δόθηκε η ευκαιρία, ότι άξιζαν περισσότερης εμπιστοσύνης.
