Δύο αγωνιστικές στη β' φάση του πρωταθλήματος ήταν αρκετές για να καταρριφθούν ισάριθμοι προπονητικοί μύθοι και να αναδειχθεί η παράμετρος που καθορίζει τον στρατηγικό προσανατολισμό των τεσσάρων διεκδικητών του τίτλου και, εν τέλει, ίσως κρίνει και την κούρσα για την πρώτη θέση.
Ποιοι είναι αυτοί οι μύθοι; Αφορούν δύο προτάσεις που εκστομίζονται κατά κόρον από τους προπονητές. «Το πρόγραμμα δεν έχει σημασία, αφού όλοι παίζουν με όλους» και «εμείς δεν κοιτάζουμε τον αντίπαλο, αλλά μόνον την ομάδα μας». Αυτά, φυσικά, στη θεωρία. Γιατί στην πράξη αποδεικνύεται το ακριβώς αντίθετο -και στη μία και στην άλλη περίπτωση.
Για την ΑΕΛ το εντός έδρας παιχνίδι με την ΑΕΚ στην πρεμιέρα των πλέι οφ ήταν «must-win». Έπαιξε ξεκάθαρα για να το κερδίσει και η νίκη της έβαλε πίεση σε Ομόνοια, Απόλλωνα και Ανόρθωση. Αυτή η πίεση ζόρισε ακόμη περισσότερο το «τριφύλλι» στο δικό του must-win αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό στο «Μακάρειο» (1-0), ώιθησε τον Απόλλωνα να μπει φουλ επιθετικά στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» και τον Τιμούρ Κετσπάγια να κάνει αλλαγές με ξεκάθαρο επιθετικό προσανατολισμό πιο νωρίς από κάθε άλλη φορά. Απόλλων και Ανόρθωση έπαιξαν με στόχο τη νίκη και, όπως συμβαίνει στο ποδόσφαιρο αρκετά συχνά, προέκυψε ισοπαλία.
Στη δεύτερη αγωνιστική η Ομόνοια υποδέχτηκε την Ανόρθωση, για την οποία η αναμέτρηση ήταν πολύ περισσότερο must-win απ' ό,τι για την αντίπαλό της. Ουδόλως συμπτωματικά εμφανίστηκε πιο αποφασισμένη, πιστώθηκε και τις περισσότερες και τις καλύτερες ευκαιρίες, έστω κι αν απέτυχε να τις μετατρέψει σε γκολ. Οι «πράσινοι» έπαιξαν περισσότερο για να μην ηττηθούν και, εν τέλει, αυτό κατάφεραν.
Γνωρίζοντας το αποτέλεσμα στο ΓΣΠ, ΑΕΛ κι Απόλλων είχαν την ευκαιρία για προσπέρασμα και κάλυψη χαμένου εδάφους αντιστοίχως, αλλά όταν το λεμεσιανό ντέρμπι έφτασε στα μισά του δευτέρου ημιχρόνου δίχως γκολ και οι δύο έδειξαν να βολεύονται με την ισοπαλία που τουλάχιστον δεν θα χειροτέρευε τη θέση τους.
Κοντολογίς, ουδείς από τους τέσσερις μνηστήρες του τίτλου έδειξε και στα δύο παιχνίδια του στα πλέι οφ ότι κινείται στη λογική της νίκης πάση θυσία, ιδίως στα ντέρμπι με τους άμεσους ανταγωνιστές του. Διαφαίνεται ήδη πως η στόχευσή τους είναι να πάρουν τις νίκες στα παιχνίδια με τους δύο αδιάφορους του ομίλου (ΑΕΚ, Ολυμπιακός) και να μη ρισκάρουν στα μεταξύ τους ντέρμπι, μέχρις ότου αυτό (το ρίσκο) να είναι μονόδρομος. Θα παίξουν άμυνα, μέχρι να μην έχουν άλλη επιλογή από το να επιτεθούν.
Και ακριβώς επειδή δεν παίζουν την ίδια ώρα και επηρεάζονται από τα αποτελέσματα των ανταγωνιστών τους, μέχρι στιγμής και τα τρία μεταξύ τους ντέρμπι (Ανόρθωση-Απόλλων, Ομόνοια-Ανόρθωση, ΑΕΛ-Απόλλων) δεν έχουν αναδείξει νικητή. Και μέχρι τα περιθώρια για κάποιον ή κάποιους εξ αυτών να εκμηδενιστούν, η ισοπαλία θα συνεχίσει να είναι το πιθανότερα αποτέλεσμα στις μεταξύ τους αναμετρήσεις.
