Λευκό εφαρμοστό πουκάμισο, σχεδόν πάντα συγκεκριμένου οίκου υψηλής ραπτικής. Δύο κουμπιά μονίμως ανοιχτά, ίσα να φαίνεται το άτριχο στήθος του. Μόνιμο μαύρισμα χειμώνα-καλοκαίρι, ανάλαφρο αεράτο μακρύ μαλλί, με μία εσάνς από ξανθές ανταύγειες.
- Σ. Αραβία: «Τρελάθηκε» κι ο βασιλιάς, κήρυξε αργία την επομένη του θριάμβου επί της Αργεντινής!
- Εξέλιξη-βόμβα με τις τηλεοπτικές μεταδόσεις του Μουντιάλ στην Ελλάδα!
Πάλλευκα δόντια, ακριβό ρολόι στο αριστερό χέρι και πάντα μοσχομυριστός. Θα μπορούσε να είναι ένας συνοδός πολυτελείας, στην χώρα που γεννήθηκε την Γαλλία, το λένε «ζιγκολό».
Δεν ξεχνά ποτέ να βάλει κολώνια πριν φύγει από το σπίτι, θέλει συνεχώς να νιώθει ότι μυρίζει ωραία. Ίσως να είναι κατάλοιπο μιας οκταετίας που ουσιαστικά έφτιαξε αυτό που είναι σήμερα.
Πίστευε ότι θα γίνει μεγάλος και τρανός ποδοσφαιριστής. Στα 15 του έκανε ένα δοκιμαστικό στις Κάννες. Ήταν καλός. Όσο όμως το επίπεδο ανέβαινε, καταλάβαινε ότι δεν θα γινόταν ποτέ κάτι περισσότερο από ένας ποδοσφαιριστής τρίτης κατηγορίας.
Το επιχειρηματικό δαιμόνιο άρχισε να τον ωθεί να κάνει κάτι άλλο. Ίδρυσε μία εταιρία που αναλάμβανε τον καθαρισμό κτιρίων, επιχειρήσεων, σπιτιών.
Για οκτώ συνεχόμενα χρόνια η ρουτίνα ήταν η ίδια. Ξυπνούσε στις τρεις το πρωί και άρχιζε να σαρώνει τις γειτονιές για να σκουπίζει τις ακαθαρσίες που άφηναν οι άλλοι. Το ίδιο. Ξανά και ξανά.
Το απόγευμα έβγαζε την στολή εργασίας και γινόταν ξανά ο εαυτός του. Άρχισε να προπονεί την Ντραγκινιάν, μία ομάδα έκτης κατηγορίας στην οποία είχε κλείσει την ποδοσφαιρική του καριέρα.
Ρουφούσε έντονα κάθε προπόνηση, σαν να ήταν το οξυγόνο του. Είχε μεταδοτικότητα και μία έμφυτη ηγετικότητα, που έβγαζε μάτι.
Ο καλός του άγγελος ήταν ο Κλοντ Λε Ρουά ένας επαγγελματίας μισθοφόρος προπονητής, ο οποίος σε όλη του την καριέρα ταξίδεψε σε κάθε άγονη ποδοσφαιρική γωνιά, αναλαμβάνοντας να διδάξει ποδόσφαιρο από το μηδέν.
Ήταν ο άνθρωπος που υιοθέτησε τον Ερβέ Ρενάρ, αυτός που τον έπεισε να παρατήσει τα πάντα και να τον ακολουθήσει μία διαδρομή ανάλογη με την δική του, βλέποντας στα μάτια του τον φυσικό του διάδοχο.
Τον πήρε μαζί του στην Κίνα και στην Σανγκάη, όταν κανείς δεν ήξερε ότι παίζεται ποδόσφαιρο εκεί. Τον βρήκε δουλειά στο Βιετνάμ και ήταν αυτός που τον σύστησε στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ζάμπια το 2008. Έκτοτε, τον άφησε να ανοίξει τα φτερά του και να ταξιδέψει μόνος, σε άγνωστους προορισμούς και μυστικιστικά τοπία.
Σε κάθε παιχνίδι φοράει πάντα ένα λευκό πουκάμισο. Κάποιοι θα υπέθεταν ότι είναι ο δικός του τρόπος για να δείξει την προσωπική του κάθαρση μέσω του ποδοσφαίρου. Η αλήθεια είναι πολύ πιο πεζή: «Στο Κύπελλο Αφρικής του 2010, όταν κερδίσαμε το πρώτο παιχνίδι απέναντι στην Τυνησία φορούσα ένα λευκό πουκάμισο, όμως στο δεύτερο το άλλαξα και έβαλα ένα μπλε.
Δεν γινόταν να φοράω συνέχεια τα ίδια ρούχα. Χάσαμε όμως από το Καμερούν και αποφάσισα να επιστρέψω στο λευκό. Έκτοτε, δεν το άλλαξα ποτέ και ούτε πρόκειται. Μην φοβάστε όμως το πλένω μετά από κάθε παιχνίδι. Φροντίζω να είναι καθαρό σε κάθε παιχνίδι».
Ο Γάλλος τεχνικός είναι ένας μύθος στην Αφρική. Ένας άνθρωπος των ειδικών αποστολών, ένας προπονητής ικανός να πετύχει το ακατόρθωτο.
Ως τεχνικός της Ζάμπια κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Εθνών Αφρικής στην ιστορία της χώρας (2012) σε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών. Τρία χρόνια αργότερα, αποδείχθηκε ότι ήταν το κομμάτι που έλειπε από την σπουδαία γενιά της Ακτής Ελεφαντοστού για να γίνει αφεντικό της μαύρης ηπείρου (2015).
Ουδείς άλλος τεχνικός έχει καταφέρει να πάρει δύο Κόπα Άφρικα με διαφορετικές εθνικές ομάδες. Ένας θρύλος.
Στον πάγκο του Μαρόκου επανέφερε την Εθνική ομάδα σε Μουντιάλ (2018) για πρώτη φορά μετά από 20 άγονα χρόνια. Και τώρα αυτό. Το θαύμα με την Σαουδική Αραβία.
Το πρώτο πράγμα που τους δίδαξε είναι να παίζουν με θάρρος. Να αποβάλλουν τον φόβο, το αίσθημα κατωτερότητας, να μην κλείνονται πίσω. Να παίζουν μοντέρνα, ψηλά, έξυπνα.
Στην πρεμιέρα με την Αργεντινή, η παρέα του Λιονέλ Μέσι, είδε το τυρί, αλλά πιάστηκε 10 ολόκληρες φορές στην φάκα.
Για να καταλάβει κανείς την απόσταση που διανύθηκε, στην αντίστοιχη πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018, οι Σαουδάραβες διαλύθηκαν με 5-0 από την διοργανώτρια Ρωσία. Έμοιαζαν να παίζουν άλλο άθλημα.
Οι άσημοι ποδοσφαιρικά Άραβες έβγαλαν 10 φορές οφσάιντ μερικούς από τους πιο ακριβοπληρωμένους σταρ στην ιστορία του αθλήματος, παίζοντας όπως τους δίδαξε ο Ρενάρ. Ψηλά. Άφοβα. Ακομπλεξάριστα.
Έχει την φήμη του προπονητή που βγάζει το λάδι των παικτών του: «Μετά από κάθε προπόνηση σαν το γυμναστήριο, έτρεμα σαν το σκυλί», θυμάται ένας παλιός παίκτης του στην Κέμπριτζ. Απέναντι σε παίκτες που αντέχουν τον ρυθμό των κορυφαίων πρωταθλημάτων στην γη, οι Σαουδάραβες έβγαλαν άνετα σχεδόν 115 λεπτά αγώνα!
«Η χαρά μας κράτησε 20 λεπτά. Έχουμε τουλάχιστον δύο ακόμα παιχνίδια να προετοιμάσουμε», ήταν το μήνυμα του Γάλλου θαυματοποιού, ο οποίος λογικά δεν πρέπει να ξαναβγάλει το συγκεκριμένο λευκό πουκάμισο μέχρι το τέλος αυτού του Μουντιάλ…
