Ήταν η γνωστή…κακή (και χωρίς ουσία) Πάφος

Ισοπαλία με τη Νέα Σαλαμίνα χωρίς τέρμα, ήττα από την ΑΕΚ χωρίς τέρμα, ξέσπασμα στο κύπελλο με πεντάρα και ξανά πίσω στο μηδέν και πάλι.

Όσο και να προσπαθεί κάποιος να εξηγήσει την κατάσταση της Πάφου, σίγουρα θα δυσκολευτεί πάρα πολύ.

Ο Καρσέδο επέλεξε να κρατήσει εκτός ενδεκάδας τον Κβίντα, ο οποίος ιδιαίτερα στα στημένα είναι πολύ επικίνδυνος, όπως επίσης και τον Βαλακάρι που βρισκόταν σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση.

Αυτό όχι μόνο προκάλεσε απορίες αρχικά, αλλά η έμπνευση του να τοποθετήσει τον Μποτσκάι σαν δεξί εξτρέμ ή σαν εσωτερικός μέσος, είχε ως αποτέλεσμα να το «πληρώσει» με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Όχι ότι μπορεί ποτέ να αναλάβει την ευθύνη ένας και μόνο παίκτης, αλλά ήταν η δική του αναποφασιστικότητα που έφερε το κλέψιμο σε φάση επίθεσης ενώ ήταν επίσης το δικό του κακό έως και χαλαρό μαρκάρισμα στην εξέλιξη της φάσης που επέτρεψε στον Εντονγκαλά με μια ντρίμπλα να πατήσει περιοχή.

Γενικότερα σε ένα τόσο απαιτητικό και δύσκολο παιχνίδι και απέναντι σε ένα αντίπαλο που ήδη τις δύο προηγούμενες φορές επικράτησε στην «μάχη» της τακτικής, ο Καρσέδο έπεσε και πάλι «θύμα» των επιλογών του.

Στην πορεία και με την είσοδο του Βαλακάρι κάτι έδειχνε να πάει να αλλάζει, αλλά αυτό έμεινε μόνο στο ανούσιο κράτημα της μπάλας, το οποίο ουδέποτε δεν μετατράπηκε σε κάποια μεγάλη ευκαιρία.

Ενδεικτικό της κακής μεσοεπιθετικής ανάπτυξης άλλωστε, αποτελεί το γεγονός ότι η καλύτερη φάση στον αγώνα για την Πάφο ήρθε από τον Γκολντάρ, έπειτα από κοντινό γύρισμα μέσα στην περιοχή από τον Μπρούνο και μια μπαλιά του Βραζιλιάνου στο δεύτερο ημίχρονο.

Η Παφιακή ομάδα επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά αυτό που δείχνει εδώ και καιρό. Ότι όσο εύκολα μπορεί να ρίξει πεντάρα με συνοπτικές διαδικασίες, το ίδιο εύκολα μπορεί να μην δημιουργήσει πάνω από μια με δύο επικίνδυνες στιγμές στο αμέσως επόμενο παιχνίδι. 

Όσο επικρατεί αυτή η αστάθεια στην απόδοση και τις εμφανίσεις της, δύσκολα μπορεί να ελπίζει για κάτι καλύτερο τη φετινή σεζόν. 

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο