Ο Φλώρος Νικολάου ήταν ο παίκτης που ξεχώριζε για το αυθεντικό του ταλέντο και το ήθος του. Μια ηγετική φυσιογνωμία στην άμυνα, έπαιζε μυαλωμένα και ξεχώριζε για την άριστη τεχνική του κατάρτιση, το σουτ και τη δημιουργία παιχνιδιού, έστω κι αν ήταν αμυντικός. Από πολύ νωρίς φάνηκε το ταλέντο του και μετά την προσφυγιά θα ενταχθεί στην αγαπημένη του Νέα Σαλαμίνα.
Ο Φλώρος, ξεκίνησε το 1979 που η Νέα Σαλαμίνα υποβιβαζόταν για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Β΄ Κατηγορία. Ήταν βασικός την ομάδα και μαζί της πανηγύρισε την επιστροφή των ερυθρολεύκων στην Α’ Κατηγορία. Το 1990 θα πανηγυρίσει την κατάκτηση του κυπέλλου (κέρδισε την Ομόνοια στο τελικό) που ήταν και ο μοναδικός τίτλος της Νέας Σαλαμίνας στην ιστορία της. Με προπονητή τον Ανδρέα Μουσκάλλη και συμπαίκτες μεταξύ άλλων τους Χρ. Χριστοφή, Ηλ. Ηλία, Δαβίδ, Β. Μαύρο, Π. Ανδρέου, Κέννι, Τσιγκέλη, Χρ. Μαύρο, Ψαρά, Μακνήλ, Αρτ. Ανδρέου, Β. Αδάμου, Στάσο κ.α.
Η πολύ καλή παρουσία του Φλώρου στη Νέα Σαλαμίνα και την Εθνική ομάδα, θα τον βάλουν στο στόχαστρο μεγάλων ομάδων.
Το 1991, θα πάρει μεταγραφή για τον Πεζοπορικό, όπου παίζει τρία χρόνια. Η μεταγραφή έγινε με το ποσό ρεκόρ την εποχή εκείνη, αφού ο ΠΟΛ έδωσε 100 χιλιάδες λίρες! Μετά την ενοποίηση ΠΟΛ και ΕΠΑ ,ο Φλ. Νικολάου επιστρέφει στη Νέα Σαλαμίνα για ένα χρόνο και ακολούθως πέρασε από άλλες τρεις ομάδες για ένα χρόνο.
Τον Εθνικό Άχνας (1995-96), το ΑΠΟΕΛ (1996-97) και την Ένωση (1997-98). Επέστρεψε ξανά στη Νέα Σαλαμίνα όπου και έκλεισε την καριέρα του (1998-1999) παίζοντας συνολικά 20 χρόνια. Πέραν του κυπέλλου με τη Σαλαμίνα, πανηγύρισε κύπελλο και με τον ΑΠΟΕΛ (1997).
Η κορυφαία ατομική βράβευση του ήταν η ανάδειξη του από την ΕΑΚ το 1990 ως παίκτη της χρονιάς.
Αποχώρησε από τα γήπεδα στα 37 του και ακολούθησε την προπονητική. Κατέγραψε 39 συμμετοχές στην Εθνική όπου πέτυχε και δύο τέρματα.
