Στη δεύτερη διακοπή του πρωταθλήματος η Ομόνοια έφτασε ως μία από τις μόλις δύο ομάδες που αγνοούν την ήττα.
Ότι η ίδια είναι έκτη, ενώ η άλλη (Απόλλων) πρωτοπόρος προφανώς δεν τη γεμίζει ικανοποίηση, ότι η μεταξύ τους απόσταση είναι δύο βαθμοί δεν αρκεί για παρηγοριά.
Οι σχεδόν πανομοιότυπες ισοπαλίες με Καρμιώτισσα και ΑΕΖ (αμφότερες με 3-3) είναι εκτός προγράμματος απώλειες που πρέπει να υπερκαλυφθούν με νίκες σε ντέρμπι, σε μια σεζόν που ο ανταγωνισμός δείχνει αυξημένος σε σύγκριση με την περασμένη.
Πέρα από το πρόβλημα συγκέντρωσης, διαχείρισης ή νοοτροπίας (ανάλογα με το βαθμό κρισιμότητας που ο καθένας θέλει να του προσδώσει) ο Σωφρόνης Αυγουστή έχει να διαχειριστεί ακόμη μια κρίσιμη κατάσταση.
Από τους εννέα νεοφερμένους -και εξαιρουμένου του τρομερά άτυχου Εράκοβιτς- η κυπελλούχος σταθερά ουσιαστική συνεισφορά έχει εισπράξει και μπορεί να προσδοκά μόνον από τον Ουίλι Σεμέδο.
Ο 29χρονος Ιβοριανός δίνει στο «τριφύλλι» αυτό που χρειάζεται: το κάτι διαφορετικό, αυτό που κάνει τη διαφορά. Υπό αυτήν την έννοια, είναι λύση.
Για μια ομάδα, όμως, που έκλεισε την περασμένη σεζόν στην έκτη θέση, σε απόσταση 13 έως 25 βαθμών από τις προπορευόμενες, χρειάζονται πολύ περισσότερες «ενέσεις» ποιότητας, προκειμένου να μείνει μέχρι τέλους στην κούρσα για τον τίτλο.
Υπό αυτό το πρίσμα, ότι επί του παρόντος ουδεμία άλλη μεταγραφή -πλην Σεμέδο- έχει καπαρώσει θέση στην ενδεκάδα, είναι πρόβλημα.
