Αν το πλάνο του ΑΠΟΕΛ για την επιστροφή στα εγχώρια πρωτεία είναι η επανάληψη της περυσινής πορείας του Απόλλωνα στα πλέι οφ, τότε όλα κυλούν… ρολόι.
Και οι «κυανόλευκοι» την περασμένη σεζόν είχαν εκκινήσει από την pole position τη β’ φάση και μετά από τρεις αγωνιστικές μετρούσαν ισάριθμες ισοπαλίες -ακριβώς όπως και ο ΑΠΟΕΛ τώρα.
Προφανώς, κάθε βαθμός είναι πολύτιμος. Καταφανώς, αν δεν μπορείς να νικήσεις, πρέπει να διασφαλίσεις ότι δεν θα χάσεις. Εξ ίσου αναντίρρητα, μια ισοπαλία στην Αρένα -ιδίως την τρέχουσα περίοδο- δεν αξιολογείται ως κακό αποτέλεσμα.
Από την άλλη, όταν για δεύτερη φορά τις τελευταίες τρεις αγωνιστικές αφήνεις να σου (ξε)γλιστρήσει η νίκη μέσα από τα χέρια, όταν δεν έχεις (όχι απλώς πειστική, αλλά έστω) κάποια δικαιολογία για την… καθίζηση μετά την ανάπαυλα, όταν -σε τελική ανάλυση- δεν έχεις νικήσει τις τρεις λιγότερο φορμαρισμένες ομάδες στο Top6, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Ο ψύχραιμος παρατηρητής θα επισημάνει ότι μετά από τρεις αγωνιστικές στα πλέι οφ η βαθμολογία είναι ακριβώς όπως στην αρχή τους: οι «γαλαζοκίτρινοι» είναι στο +2 και στο +4 από τους πιο άμεσους διώκτες τους, οι οποίοι απλώς έχουν αλλάξει θέσεις.
Ο ίδιος παρατηρητής, ωστόσο, θα καταγράψει ότι αφ’ ενός ο Άρης έχει αναπτύξει εσχάτως μεγαλύτερη δυναμική απ’ αυτήν που είχε η ΑΕΚ στο τέλος της α’ φάσης, αφ’ ετέρου ο ΑΠΟΕΛ -για πρώτη φορά υπό τον Μιλόγεβιτς- έχει συμπληρώσει τρία παιχνίδια άνευ νίκης.
Έως το τέλος του άτυπου πρώτου γύρου των πλέι οφ, οι «γαλαζοκίτρινοι» υποδέχονται τον Απόλλωνα και φιλοξενούνται από τον Άρη. Αμφότεροι κουβαλούν (πολύ) μεγαλύτερη φόρα απ’ ό,τι οι μέχρι στιγμής αντίπαλοι του ΑΠΟΕΛ. Εξ ου και για τον τελευταίο τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Αν αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, σε δύο αγωνιστικές δεν θα είναι απλώς το πρώτο, αλλά το αδιαφιλονίκητο φαβορί για τον τίτλο. Αν όχι, τότε στο ίδιο διάστημα από καταδιωκόμενος θα γίνει διώκτης.
