Ακόμη και χωρίς την αποβολή του Μαντζέκ μια νίκη της Νέας Σαλαμίνας επί του ΑΠΟΕΛ μόνο σίγουρη δεν ήταν -πόσο μάλλον με παίκτη λιγότερο στο ΓΣΠ από το 22ο λεπτό.
Το όνειρο της πρώτης εξάδας «έσβησε» στην τελευταία αγωνιστική της α’ φάσης, αλλά ο Σάββας Πουρσαϊτίδης «έξυσε» το ταβάνι των δυνατοτήτων της ομάδας του.
Μια ομάδα που παρέλαβε στη β’ κατηγορία κατάφερε -με τη στελέχωση, την προετοιμασία και την τακτική καθοδήγησή του- να την καταστήσει κατέστησε ισότιμο ανταγωνιστή ομάδων με πολλαπλάσιο μπάτζετ, όπως ο πρωταθλητής Απόλλωνας και η κυπελλούχος Ομόνοια.
Πριν η «κυπριακή μιζέρια του β’ γκρουπ» (όπως εύστοχα τη χαρακτήρισε) καταπλακώσει τα πάντα, είναι πρέπον να αναδειχθεί ότι οι 38 βαθμοί είναι:
1. η κορυφαία βαθμολογική συγκομιδή στην ιστορία του συλλόγου, από καταβολής των πλέι οφ.
2. περισσότεροι απ’ όσους είχε συλλέξει η Νέα Σαλαμίνα τις δύο προηγούμενες φορές που είχε ανέβει από τη β’ κατηγορία (14 την περίοδο 2009/10 και 36 την περίοδο 2011/12)
3. περισσότεροι απ’ όσους είχαν οι «ερυθρόλευκοι» τις δύο φορές που μπήκαν στο Top6: 33 την περίοδο 2015/16 (σε 26 αγωνιστικές) και 26 την περίοδο 2019/20 (σε 22 αγωνιστικές)
Ότι ο Δραμινός τεχνικός απομύζησε σχεδόν ό,τι είχε και δεν είχε να δώσει η ομάδα του τεκμαίρεται και από το εξής: η Νέα Σαλαμίνα «άφησε» βαθμούς μόνον απέναντι σε ομάδες του Top6 (ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ, Άρη, Πάφο, Απόλλωνα) ή του Big6 (Ανόρθωση, ΑΕΛ).
Ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον παραπάνω κανόνα λειτουργούν το 0-2 από την ΕΝΠ στο «Τάσος Μάρκου» και το 2-2 από τον Ολυμπιακό στο «Αμμόχωστος». Μόλις δύο «στραβοπατήματα», αναπόφευκτα στη διάρκεια μιας σεζόν για οποιαδήποτε ομάδα ανά την ποδοσφαιρική υφήλιο.
Ήταν ακριβώς αυτό που είχε κατά νου και ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς, όταν έπλεκε το εγκώμιο του Ελλαδίτη προπονητή και δήλωνε με παρρησία ότι η Νέα Σαλαμίνα άξιζε μια θέση στην πρώτη εξάδα.
