Το χιλιοστό Γκραν Πρι της Ιστορίας της Formula 1 φέρει πλέον το όνομα του Λιούις Χάμιλτον, καθώς ο Άγγλος κέρδισε μια από τις επιβλητικότερες από τις 75 νίκες της καριέρας του, ενώ η Ferrari έμοιαζε με «ναυάγιο» όχι μόνο με την απόδοσή της αλλά και με τη διαχείριση των οδηγών της...
Ο Χάμιλτον ήταν ηγέτης του αγώνα από την εκκίνηση (όταν πέρασε τον Μπότας) μέχρι το τέλος, χωρίς να απειληθεί ποτέ, ελέγχοντας μια διαφορά ασφαλείας παρά το ρίσκο των άλλων πρωταγωνιστών με τη στρατηγική. Εξίσου άνετος στη δεύτερη θέση ήταν και ο Βάλτερι Μπότας, που εξασφάλισε το τρίτο διαδοχικό 1-2 της Mercedes σε ισάριθμους φετινούς αγώνες.
Η Ferrari ήταν σοκαριστικά μη ανταγωνιστική, όπως και στην Αυστραλία, αλλά αυτή τη φορά εμφανίστηκαν και «σύννεφα» στη διαχείριση των οδηγών της. Μόλις στον 3ο αγώνα της χρονιάς, και μόλις στον 10ο γύρο του, η Scuderia έδωσε την εντολή στον Σαρλ Λεκλέρκ να παραχωρήσει την 3η θέση στον Σεμπάστιαν Φέτελ με την αιτιολογία -που δεν επιβεβαιωνόταν από το γυρολόγιο- ότι ο Γερμανός ήταν ταχύτερος.
Σαν να μην έφτανε αυτό για τον Μονεγάσκο, η Ferrari τα «θαλάσσωσε» και με τη στρατηγική του, καθυστερώντας πολύ και τα δύο του πιτ-στοπ κι έτσι κοστίζοντάς του και την 4η θέση από τον Μαξ Φερστάπεν - ο οποίος για μία ακόμη φορά πήρε το μέγιστο της δυναμικής της Red Bull-Honda. Ο έκτος Πιέρ Γκασλύ, αλλάζοντας σε μαλακή γόμα δύο γύρους πριν το τέλος, πήρε τον βαθμό του ταχύτερου γύρου.
