Η Νορβηγίδα Μάρτε Όλσμπου Ρέϊσλαντ, ο συμπατριώτης της, Γιοχάνες Μπόε, και ο Γάλλος Κεντέν Φιγιόν Μαγέ είναι από τα «πρόσωπα» των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, που διεξάγονται στο Πεκίνο. Οι τρεις Ολυμπιονίκες έφθασαν στην κατάκτηση πέντε μεταλλίων στην κορυφαία διοργάνωση της κινεζικής πρωτεύουσας και εντάχθηκαν σε ένα «άτυπο» κλαμπ, με τους υπεραθλητές του χειμερινού αθλητισμού, που κατάφεραν κάτι αντίστοιχο, στην μεγαλύτερη γιορτή των χειμερινών αθλημάτων.
Το ΑΠΕ ΜΠΕ παρουσιάζει τους πολυμεταλλιούχους στην Ιστορία των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι κατέκτησαν πέντε μετάλλια σε μία διοργάνωση.
ΓΙΟΧΑΝΕΣ ΜΠΟΕ (Νορβηγία, δίαθλο, 2022)
Εάν υπάρχει ένα αγώνισμα, όπου οι κορυφαίοι πρωταθλητές επιβεβαίωσαν τα προγνωστικά και έλαμψαν με την συνέπειά τους στο Πεκίνο, αυτό είναι το δίαθλο. Μετά τον Κεντέν Φιγιόν Μαγέ και την Μάρτε Ολσμπου Ρέϊσλαντ, ένας άλλος αθλητής του δίαθλου, ο Νορβηγός Γιοχάνες Μπόε, προστέθηκε στον κατάλογο με τους κατόχους πέντε Ολυμπιακών μεταλλίων στην ίδια διοργάνωση. Ο έμειρος πρωταθλητής ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στην μαζική εκκίνηση 15 χιλιομέτρων, στο σπριντ, στην σκυταλοδρομία ανδρών και στην μεικτή σκυταλοδρομία, ενώ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο ατομικό. Έτσι, έφτασε τα οκτώ Ολυμπιακά μετάλλια, καθώς στους Αγώνες της Πιονγκτσάνγκ το 2018 ήταν πρώτος στο ατομικό και δεύτερος στη σκυταλοδρομία ανδρών και στη μεικτή σκυταλοδρομία.
ΜΑΡΤΕ ΟΛΣΜΠΟΥ ΡΕΪΣΛΑΝΤ (Νορβηγία, δίαθλο, 2022)
Η 31χρονη πρωταθλήτρια αναδείχθηκε νικήτρια στην μεικτή σκυταλοδρομία, στο σπριντ και στο πουρσουϊτ, ενώ τερμάτισε στην τρίτη θέση στο ατομικό και στην μαζική εκκίνηση 12,5 χιλιομέτρων. Η Ρέϊσλαντ έχει στην συλλογή της επτά Ολυμπιακά μετάλλια, καθώς στην κορυφαία διοργάνωση της Πιονγκτσάνγκ, το 2018, ήταν δεύτερη στο σπριντ και στην μεικτή σκυταλοδρομία.
ΚΕΝΤΕΝ ΦΙΓΙΟΝ ΜΑΓΕ (Γαλλία, δίαθλο, 2022)
Μετά από μια πρώτη... οδυνηρή Ολυμπιακή εμπειρία στην Πιονγκτσάνγκ (σ.σ. τερμάτισε 29ος στην μαζική εκκίνηση), λόγω οικογενειακών προβλημάτων, ο Κεντέν Φιγιόν Μαγέ πήγε στο Πεκίνο ως ο κορυφαίος αθλητής του πλανήτη. Και φρόντισε να δικαιώσει τον τίτλο του, καθώς κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο ατομικό και στο πουρσουίτ, καθώς επίσης το αργυρό στο σπριντ, την μεικτή σκυταλοδρομία και την σκυταλοδρομία ανδρών.
ΜΑΡΙΤ ΜΠΙΟΡΓΚΕΝ (Νορβηγία, σκι αντοχής, 2010 και 2018)
Η κορυφαία σκιέρ αντοχής στην Ιστορία (σ.σ. μετρά 15 Ολυμπιακά μετάλλια, το πρώτο το 2002, το τελευταίο το 2018 και 26 παγκόσμια μετάλλια) είναι η Μαρίτ Μπιόργκεν. Στην πλούσια καριέρα της, η Νορβηγίδα πρωταθλήτρια έχει καταφέρει δύο φορές να κατακτήσει πέντε μετάλλια στην ίδια διοργάνωση. Πρώτα το 2010 στο Βανκούβερ, όπου επικράτησε στο σπριντ, στο σκίαθλο και στην σκυταλοδρομία, ενώ τερμάτισε δεύτερη στα 30 χλμ. και τρίτη στα 10 χλμ. Στην συνέχεια, επανέλαβε τον άθλο της το 2018 στην Πιονγκτσάνγκ, όπου σε ηλικία 38 ετών νίκησε στα 30 χλμ. και στην σκυταλοδρομία, πήρε το αργυρό μετάλλιο στο σκίαθλο και το χάλκινο στο ομαδικό σπριντ και στα 10 χιλιόμετρα. Μάλιστα, χάρη στα τρία μετάλλια που πήρε το 2014, αυτό του 2002 και αυτό του 2006, η Μπιόργκεν, διαθέτει την μεγαλύτερη συλλογή Ολυμπιακών μεταλλίων στην Ιστορία των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.
ΙΡΕΝ ΒΟΥΣΤ (Ολλανδία, πατινάζ ταχύτητας 2014)
Από την διοργάνωση που έγινε στο Τορίνο το 2006, η Βουστ δεν επέστρεψε ποτέ στην πατρίδα της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες χωρίς χρυσό μετάλλιο. Είναι επίσης η μόνη αθλήτρια που πέτυχε αυτό το κατόρθωμα σε ατομικό επίπεδο, όσον αφορά και στους Θερινούς και στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Ολλανδή πατινέζ έχει επικρατήσει στα 1.500 μέτρα τρεις φορές (2010, 2018, 2022) και στα 3.000 μέτρα δύο φορές (2006 και 2014). Ωστόσο, η κορυφαία παρουσία της καταγράφηκε στο Σότσι, όπου κατέκτησε δύο χρυσά και τρία αργυρά μετάλλια. Στα 35 της χρόνια, η Βουστ, μετρά 13 Ολυμπιακά μετάλλια, εκ των οποίων τα έξι είναι χρυσά.
ΣΙΝΤΙ ΚΛΑΣΕΝ (Καναδάς, πατινάζ ταχύτητας 2006)
Η Σίντι Κλάσεν διαθέτει μία ξεχωριστή σελίδα στην Ιστορία του καναδικού αθλητισμού. Η πρωταθλήτρια του πατινάζ ταχύτητας είναι η πιο πολυβραβευμένη αθλήτρια στη χώρα της στους Χειμερινούς Αγώνες, με έξι μετάλλια σε δύο διοργανώσεις. Το 2006 στο Τορίνο, η Κλάσεν που υπήρξε παίκτρια στο χόκεϊ, ανέβηκε στο βάθρο πέντε φορές (χρυσό στα 1.500 μ., αργυρό στα 1.000 μ. και στο ομαδικό πουρσουϊτ, χάλκινο στα 3.000μ. και στα 5.000μ.), ένα κατόρθωμα που παρέμεινε μοναδικό στο άθλημα, έως ότου η Βουστ το ισοφάρισε το 2014. Μάλιστα, οι Καναδοί φρόντισαν να επιβραβεύσουν την Κλάσεν, καθώς επελέγη να κοσμεί ένα νόμισμα 25 λεπτών.
ΛΑΡΙΣΑ ΛΑΖΟΥΤΙΝΑ (Ρωσία, σκι αντοχής 1998)
Η Λαρίσα Λαζούτινα αγωνίσθηκε με δύο διαφορετικές σημαίες, στις τέσσερις Ολυμπιακές διοργανώσεις, στις οποίες συμμετείχε μεταξύ 1992 και 2002 και συγκεκριμένα, αυτήν της ενοποιημένης ομάδας (CIS) και της Ρωσίας. Από τα επτά μετάλλια που κατέκτησε η πρωταθλήτρια στο σκι αντοχής, τα πέντε τα πήρε το 1998 στο Ναγκάνο (χρυσό στα 5 χλμ., στο πουρσουϊτ και στην σκυταλοδρομία, αργυρό στα 15 χλμ. και χάλκινο στα 30 χλμ.). Ωστόσο, η καριέρα της «στιγματίσθηκε» από τον αποκλεισμό της για χρήση απαγορευμένων ουσιών το 2002, στο Σολτ Λέικ Σίτι, όπου ήταν δεύτερη στα 15 χλμ. και τρίτη στα 10 χλμ.. Οπως ήταν φυσικό, της απαγορεύθηκε να συμμετάσχει στην σκυταλοδρομία, αλλά στην συνέχεια της επετράπη να συμμετάσχει στα 30 χλμ. όπου επικράτησε, πριν τελικά, της αφαιρεθεί ο τίτλος από την ΔΟΕ και ακυρωθούν όλα τα αποτελέσματα της.
ΜΑΝΟΥΕΛΑ ΝΤΙ ΤΣΕΝΤΑ (Ιταλία, σκι αντοχής 1994)
Το 2006 στο Τορίνο, η Μανουέλα Ντι Τσέντα ήταν μία από τις οκτώ γυναίκες που έφεραν την Ολυμπιακή σημαία. Σε πέντε συμμετοχές σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, από το 1984 έως το 1998, η Ιταλίδα πρωταθλήτρια κατέκτησε επτά μετάλλια. Μάλιστα, το 1994 στο Λιλεχάμερ, η Ντι Τσέντα απεδείχθη ακαταμάχητη, καθώς κυριάρχησε στα 15 χλμ. και τα 30 χλμ., ενώ κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στα 5 χλμ. και στο πουρσουϊτ, αλλά και το χάλκινο στην σκυταλοδρομία. Μετά την αποχώρηση της από την ενεργό δράση, δραστηριοποιήθηκε στην ΔΟΕ.
ΕΛΕΝΑ ΒΑΛΜΠΕ (Ρωσία, σκι αντοχής 1992)
Μέχρι την εμφάνιση της Μαρίτ Μπιόργκεν, η Ελενα Βάλμπε θεωρείτο η κορυφαία αθλήτρια του σκι αντοχής στην Ιστορία. Διαθέτει ένα εντυπωσιακό ρεκόρ (17 παγκόσμια μετάλλια συμπεριλαμβανομένων 13 χρυσών, 45 νίκες σε Παγκόσμιο Κύπελλο), ενώ διακρίθηκε ιδιαίτερα και στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε ποτέ να κατακτήσει ατομικό τίτλο. Πέντε φορές Ολυμπιονίκης το 1992 στην Αλμπερτβίλ (χρυσό με την σκυταλοδρομία, χάλκινο στα 5χλμ, στο πουρσουϊτ, στα 15 και στα 30χλμ), η Βάλμπε θα προσθέσει δύο μετάλλια με την σκυταλοδρομία (χρυσό το 1994 και το 1998). Μετά την αποχώρηση της από την ενεργό δράση, έγινε αντιπρόεδρος της ρωσικής ομοσπονδίας και στην συνέχεια προπονήτρια της εθνικής ομάδας.
ΕΡΙΚ ΧΕΪΝΤΕΝ (ΗΠΑ, πατινάζ ταχύτητας 1980)
Το 1980 στο Λέικ Πλάσιντ, ο Ερικ Χέϊντεν έγινε ένας Αμερικανός «θρύλος» και κάτι... παραπάνω. Σε πέντε αγωνίσματα πατινάζ ταχύτητας, ο νεαρός από το Ουισκόνσιν νίκησε με χαρακτηριστική άνεση και τις πέντε φορές, από το σπριντ έως την καθαρή αντοχή (500μ, 1000μ, 1500μ, 5000μ και 10.000μ). Κατά την διάρκεια αυτής της διοργάνωσης, η μικρότερη αδελφή του, Μπεθ, που προπονείτο μαζί του, κατέκτησε ένα χάλκινο μετάλλιο. Λίγους μήνες αργότερα, ο Χέϊντεν αποχώρησε από την ενεργό δράση και ολοκλήρωσε τις ιατρικές σπουδές του στο Στάνφορντ. Ταυτόχρονα, όμως, δοκίμασε την τύχη του στην επαγγελματική ποδηλασία, μαζί με την αδελφή του, η οποία αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια το 1980. Με την ομάδα 7 Eleven, έγινε πρωταθλητής Ηνωμένων Πολιτειών το 1985, την χρονιά που τερμάτισε στον Γύρο της Ιταλίας (131ος), ενώ έναν χρόνο αργότερα, συμμετείχε στον Γύρο της Γαλλίας, αλλά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει κατά την διάρκεια της διαδρομής Alpe d'Huez, λόγω της μεγάλης σωματικής διάπλασής του, καθώς είχε ύψος 1,84 μ. και βάρος 86 κιλά
