Όσο εύκολα θα μπορούσε να είχε πάρει αποτέλεσμα απέναντι στην Ομόνοια στο ΓΣΠ (αν π.χ. ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος δεν έχανε το… άχαστο), τόσο εύκολα θα μπορούσε να είχε μείνει ακόμη και με άδεια χέρια κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα η Ανόρθωση.
Δύο διαδοχικές αγωνιστικές κατέδειξαν πως η «Κυρία» επί του παρόντος ακροβατεί και από εβδομάδα σε εβδομάδα το αποτέλεσμά της κρίνεται εν πολλοίς από τις λεπτομέρειες και τις συγκυρίες -όχι από τη δική της απόδοση. Είναι αυτό που επιχειρεί (και πρέπει πάση θυσία) να διορθώσει ο Σίσκο Μουνιόθ.
Η επικράτηση στο βαρωσιώτικο ντέρμπι ήταν κομβικής σημασίας (από κάθε άποψη), αλλά πόσο γρήγορα μαθαίνει και προοδεύει η Ανόρθωση θα φανεί στο «Στέλιος Κυριακίδης». Απέναντι στην πρωτοπόρο και εξαιρετικά φορμαρισμένη Πάφο, η διατήρηση ή/και βελτίωση όσων θετικών καταγράφηκαν το περασμένο Σάββατο δεν θα είναι αρκετή.
Θα πρέπει να συνδυαστεί και με την απάλειψη όλων των αρνητικών που έβγαλε η ομάδα κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα, διότι η ομάδα του Χένινγκ Μπεργκ διακρίνεται για την κυνική αποτελεσματικότητα στην αξιοποίηση των αδυναμιών του εκάστοτε αντιπάλου της.
Ακριβώς ένα μήνα μετά το πρώτο της παιχνίδι υπό τον Ισπανό τεχνικό η Ανόρθωση θα κληθεί να αποδείξει σε ζόρικα υψηλό επίπεδο, αν και τι έμαθε να κάνει καλύτερα υπό την καθοδήγησή του.
