Η κρίση της Ομόνοιας (βλέπε διαδοχικές ήττες και αλλαγή προπονητή) είχε αφήσει ορθάνοικτο το παράθυρο ευκαιρίας για την Ανόρθωση, στην οποία όμως την περασμένη Δευτέρα παραδόθηκε η σκληρή υπενθύμιση πως -κόντρα σε ό,τι ήθελε να ελπίζει- ούτε η ίδια έχει εξέλθει από τη δική της.
Ο Σίσκο Μουνιόθ είχε σχεδόν τρεις εβδομάδες περισσότερες γνωριμίας και δουλειάς με τους παίκτες της «Κυρίας» έναντι του Γιανίκ Φερέρα, αλλά αυτό το πλεονέκτημα ούτε φάνηκε ούτε εξαργυρώθηκε για το σύλλογο της Αμμοχώστου.
Από μόνο του το πανομοιότυπο σενάριο των δύο τερμάτων του «τριφυλλιού» αρκεί για να καταδείξει ότι ο Ισπανός δεν είχε την καλύτερη βραδιά του στο «διάβασμα» του αντιπάλου και στη διαχείριση του ντέρμπι.
Το 0-2 ήταν από κάθε άποψη ένα πισωγύρισμα για την Ανόρθωση, μια επαναβεβαίωση των αδυναμιών και των ελλείψεων στο ρόστερ της. Ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι τόσο οδυνηρά για την «Κυρία» όσο η εμπέδωση της ανημποριάς της απέναντι στους άμεσους ανταγωνιστές της.
Ο ΑΠΟΕΛ, η ΑΕΚ, ο Απόλλων και η Ομόνοια απείχαν πολύ από το να χαρακτηριστούν φορμαρισμένες ομάδες (όπως π.χ. επί του παρόντος η Πάφος), όταν αντιμετώπισαν το σύλλογο της Αμμοχώστου. Εντούτοις τον υποχρέωσαν -ανεξαρτήτως έδρας- σε τέσσερις ήττες, δίχως καν να δεχτούν γκολ.
Οι μηδέν βαθμοί και τα 0-9 γκολ σε τέσσερα ντέρμπι είναι -μετά από εννέα αγωνιστικές- η «ηχηρότερη» απόδειξη χρεοκοπίας της Ανόρθωσης στον προγραμματισμό του περασμένου καλοκαιριού.
- Κάτι παραπάνω από ένα τρίποντο
- Ουάρντα: «Θα είμαι εκτός τα επόμενα παιχνίδια»
- «Για 48 χρόνια περισσότερο από ένα παιχνίδι»
