Στην παρθενική είσοδο της ΑΕΚ σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης (2011) δεν ήταν στο σύλλογο. Η δεύτερη ήλθε λίγους μήνες, αφ’ ότου είχε ολοκληρώσει την πρώτη θητεία του ως αθλητικός διευθυντής του συλλόγου (2018).
Ενδιάμεσα ο Τσάβι Ρόκα είχε δει τους «κιτρινοπράσινους» να φτάνουν δις στην πηγή (βλέπε πλέι οφ, αλλά να μην πίνουν νερό (αποκλεισμοί από Σλόβαν Λίμπερετς και Βικτόρια Πλζεν). Η τρίτη φορά, επί των ημερών του, έμελλε να είναι και η… φαρμακερή. Και ο Καταλανός έχει έναν λόγο παραπάνω να αισθάνεται ικανοποιημένος και δικαιωμένος μετά την ιστορική πρόκριση επί της Παρτίζαν.
Είναι μια επιτυχία, η οποία αφ’ ενός υλοποιεί έναν εκ των μεγάλων στόχων της ΑΕΚ για τη σεζόν 2022/23 και δημιουργεί (καλύτερες) προϋποθέσεις για την επιδίωξη των άλλων, αφ’ ετέρου έρχεται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για τον Ρόκα.
Όσο αναντίρρητη είναι η συνεισφορά του 48χρονου στο «μεγάλωμα» του συλλόγου μετά το 2014, τόσο αναντίλεκτο είναι πως την περασμένη σεζόν οι επιλογές του αμφισβητήθηκαν και επικρίθηκαν περισσότερο και πιο έντονα από κάθε άλλη φορά.
Ο Καταλανός βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα» και (άτυπα) απώλεσε τη «λευκή επιταγή» στη διαχείριση του ποδοσφαιρικού τμήματος. Αυτό δεν σημαίνει ότι πλέον δουλεύει… υπό επιτήρηση, αλλά πως έχει χαραχτεί εκ μέρους της διοίκησης ένα πλαίσιο, εντός του οποίου οφείλει να κινείται.
Μετά την επιλογή των Νταβίντ Καταλά και Νταβίντ Μπαντία στην τεχνική ηγεσία της ομάδας την περασμένη περίοδο (σ.σ. αμφότεροι αποδεσμεύτηκαν, επειδή δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις), το πρώτο -και συνάμα σημαντικότερο- στοίχημα του Ρόκα για τη νέα σεζόν ήταν ο καινούργιος προπονητής.
Στο πρόσωπο του Χοσέ Λουίς Όλτρα ο αθλητικός διευθυντής της ΑΕΚ φαίνεται πως έκανε μια πολύ καλή επιλογή. Και αυτό πρέπει να του πιστωθεί. Αν όχι για οποιοδήποτε άλλο λόγο, γιατί αποτέλεσε τη βάση της επιστροφής του συλλόγου στους ομίλους μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
