Οι ομάδες μας με αναρτήσεις στα ΜΚΔ κάνουν αναφορά στη σημερινή (20/7) μαύρη επέτειο της τουρκικής εισβολής.
ΑΠΟΕΛ:
Πάφος:
"47 ολόκληρα χρόνια από το μαύρο πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974, όταν οι ορδές του Αττίλα εισέβαλαν στον τόπο μας, σκορπώντας το θάνατο και την καταστροφή. Δεν ξεχνώ…".
Απόλλωνας:
Οι σειρήνες ήχησαν το πρωί της Τρίτης και πάλι σε ολόκληρη την Κύπρο.
Για να μας θυμίσουν ότι πριν από 47 χρόνια, χιλιάδες Κύπριοι έφυγαν από τα σπίτια τους και χιλιάδες σκοτώθηκαν!
Πέρασαν κιόλας 47 χρόνια!
Γι αυτούς που το έζησαν μοιάζει σαν χτες. Μοιάζει σαν ένας εφιάλτης.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ
Η ΚΥΠΡΟΣ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!''.
Δόξα:
''Με τον βάρβαρο ήχο των σειρήνων όπως τότε 47 χρόνια πριν ξημέρωσε ακόμη μια μαύρη επέτειος της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Το μήνυμα "ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ" ας ηχήσει ξανά από τον Πενταδάκτυλο μέχρι και τον Απόστολο Ανδρέα''.
ΕΝΠ:
''20 Ιουλίου 1974-20 Ιουλίου 2021
47 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΟΧΗΣ-47 ΧΡΟΝΙΑ ΟΔΥΝΗΣ
Τιμή και Δόξα στους πεσόντες.
Το σκοτάδι της αποφράδας αυτής ημέρας συνεχίζει να μας πνίγει μέχρι και σήμερα. Με φάρο την ελπίδα για την επανένωση της πατρίδας μας όμως συνεχίζουμε τον δικό μας αγώνα!
Κανένας δεν Ξεχνά. Τίποτα δεν ξεχνιέται!''.
Ανόρθωση:
''Η μεγαλύτερη τραγωδία στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου ξεκινούσε σαν σήμερα, 20 του Ιούλη, πριν από σαρανταεφτά χρόνια. Οι παραλίες της Κερύνειας πλημμύριζαν με τα αποβατικά σκάφη του Αττίλα ενώ ο ουρανός του Πενταδακτύλου σκεπαζόταν από τα αεροπλάνα των αλεξιπτωτιστών. Τα ιερά χώματα της Κύπρου μαγαρίζονταν από τον τουρκικό επεκτατισμό και ως σήμερα παραμένουν ακάθαρτα και μολυσμένα.
Η ανθρωπότητα, απρόθυμη να αντιδράσει, παρακολουθούσε τον αποδεκατισμένο κυπριακό Ελληνισμό να αντιστέκεται σθεναρά αλλά προδομένος να χάνει τις μάχες. Ακολούθησε ο ξεριζωμός των προσφύγων, οι ανηθικότητες στους αιχμαλώτους, οι εξανδραποδισμοί στα γυναικόπαιδα.
Μέσα από τα πεδία των μαχών, αμέτρητες ιστορίες θάρρους και ηρωισμού ανθρώπων που ως σήμερα παραμένουν αγνοούμενοι. Στιγμές ανδρείας και αυταπάρνησης που όμως δεν στάθηκαν αρκετές να κρατήσουν τη Μεγαλόνησο ελεύθερη.
Σαρανταεφτά χρόνια και ο Ελληνισμός της Κύπρου στωικά υπομένει και περιμένει. Αντέχει την προσφυγιά, τον ξεσπιτωμό, τον εξευτελισμό της Τουρκίας, την αναλγησία και υποκρισία της διεθνούς κοινότητας. Καρτερά τη μέρα της επιστροφής στα χωριά και τις πόλεις μας και επιμένει να διδάσκει στα παιδιά του το «Δεν Ξεχνώ και Αγωνίζομαι»!
Ο προκλητικός Ερτογάν δεν αφήνει πλέον το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης των πραγματικών του προθέσεων και επιδιώξεων. Η προσπάθεια να ξεριζώσει κάθε τι ελληνικό από την Αμμόχωστο και την υπόλοιπη κατεχόμενη Κύπρο είναι συνεχής και έχει ενταθεί το τελευταίο διάστημα. Είναι ιερό καθήκον και λόγος ύπαρξης για το σύλλογό μας στα χρόνια της προσφυγιάς να θυμίζει σε όλους πως ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την επιστροφή και του τελευταίου πρόσφυγα στην πατρώα γη. Μέχρι το δίκαιο να επικρατήσει''.
