Πρόκειται για ένα σύγχρονο γήπεδο, στα πρότυπα μεγάλων ευρωπαϊκών σταδίων. Από το εξωτερικό του κομμάτι, με τον εμβληματικό δικέφαλο να κυριαρχεί στον χώρο με την επιβλητική του μορφή, μέχρι την εξαιρετική του ακουστική, μέσα από την οποία εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς γιατί βελτιώθηκαν τόσο οι αριθμοί της ΑΕΚ στα εντός έδρας παιχνίδια και γιατί δύσκολα ομάδα έχει βαθμολογικό κέρδος όταν αγωνίζεται με τον «Δικέφαλο».
Πρόκειται όντως για ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα για κάθε ΑΕΚτζη, μέσα από τις ενέργειες του προέδρου της ομάδας, Δημήτρη Μελισσανίδη.
Κάθε αγώνας αποτελεί μια γιορτή περιμετρικά του γηπέδου αλλά και εντός του σταδίου, ιδιαίτερα επάνω στις κερκίδες. Η ιστορία αυτής της ομάδας είναι λαμπερή και καταγραμμένη σε κάθε γωνιά της «Αγίας Σοφιάς». Μέχρι και εκκλησάκι στο οποίο μπορεί κανείς να ανάψει το κερί του και να προσκυνήσει υπάρχει.
Σε κάθε θύρα και μια περιοχή της Μικράς Ασίας. Σμύρνη, Τραπεζούντα, Έφεσος, Χαλκηδόνα, Ηράκλεια, Νίκαια και άλλες τόσες, να κοσμούν κάθε είσοδο για να ξυπνάνε μνήμες στους παλαιότερους και παράλληλα να βοηθάνε τους νεότερους να μαθαίνουν.
Ένα γήπεδο που σε «φτιάχνει» πριν ακόμα εισέλθεις σε αυτό. Από πολύ νωρίς δημιουργείται φοβερή ατμόσφαιρα η οποία παραμένει τέτοια καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα, με τα ντεσιμπέλ διατηρούνται σε ψηλά επίπεδα μέχρι και το τελικό σφύριγμα.
Σε ψηλά στάνταρ απόδοσης ωστόσο κινείται και η ίδια η ομάδα της ΑΕΚ. Σίγουρα ο ίδιος ο προπονητής γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους πως τα κατάφερε, καθώς ο Αλμέιδα έχει φτιάξει πραγματικά μια ομάδα μοντέλο στον αγωνιστικό χώρο, η οποία παίζει τρομερό ποδόσφαιρο, αποδίδοντας εξαιρετικά στην μεγαλύτερη διάρκεια των παιχνιδιών της.
Απέναντι στον ΠΑΟΚ ήταν τόσο φοβερή ανασταλτικά, που η πρώτη ευκαιρία της ομάδας της Θεσσαλονίκης ήταν στις καθυστερήσεις. Ο Μουκουντί δεν έχασε καμία μονομαχία στην οποία ενεπλάκη, την ίδια στιγμή που η ηρεμία και η εξυπνάδα του Βίντα ως προς την κάλυψη κενών χώρω, δεν άφησαν κανένα δικαίωμα στον ΠΑΟΚ να γίνει απειλητικός.
Όσο αφορά τον Σιμάνσκι, σίγουρα θα πρέπει να περάσουν χρόνια για να θυμηθώ τόσο ολοκληρωμένη εμφάνιση από ποδοσφαιριστή σε παιχνίδια που κατάφερα να δω από κοντά. Ο Πολωνός μέσος ήταν πραγματικά παντού στο γήπεδο και παρά το ότι είχε δεχτεί κίτρινη κάρτα σχετικά νωρίς, εντούτοις δεν σταμάτησε να διεκδικεί και να βάζει το πόδι του στην «φωτιά». Σε μια από αυτές τις φάσεις άλλωστε, ήταν και η στιγμή από την οποία προήλθε και το δεύτερο τέρμα, το οποίο πέτυχε ο Ελίασον.
Ο Μάνταλος από την πλευρά του ήταν και αυτός εκ των διακριθέντων, καθώς «πιστώνεται» την ασίστ εκεί που δεν υπολόγισαν πολλοί ότι θα πήγαινε η μπάλα πλην του ίδιου και του σκόρερ, με τον Πινέδα να την εκμεταλλεύεται και να μας χαρίζει και μια τούμπα για να θυμόμαστε εκτός από το ωραίο του γκολ.
Τα μικρά-μικρά που μετρούν και έχουν μεγάλη σημαία
Έγιναν και άλλα όμως μικρά-μικρά κατά την διάρκεια του ντέρμπι. Ένα από αυτό το σήκωμα του χεριού από τον Στάνκοβιτς ως απολογία στον κόσμο της ομάδας για το λάθος του με την Μαρσέιγ. Η αντίδραση του κόσμου δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική. «Ζεστό» χειροκρότημα και στήριξη σε ένα παίκτη που ξέρουν ότι είναι ικανός να δώσει πολλά στην ομάδα τους. Ένδειξη επίσης της στήριξης τους σε παίκτες και ομάδα, ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές που είναι πιθανό να συμβούν κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης σεζόν.
Άλλωστε, φάνηκε και από τις δηλώσεις του ίδιου μετά τον αγώνα πόσο πολύ εκτίμησε τη συγκεκριμένη ένδειξη συμπαράστασης, δηλώνοντας «ήταν απίστευτη η στήριξη από την ομάδα και τους οπαδούς, από τον προπονητή, τους συμπαίκτες μου και το τεχνικό επιτελείο. Μου έδειξαν ότι ήταν η σωστή επιλογή να έρθω στην ΑΕΚ και όταν μια μέρα φύγω, μπορεί να μην παίζω για τη ΑΕΚ, αλλά θα θυμάμαι για πάντα τον σύλλογο λόγω αυτών των πραγμάτων και σήμερα αισθάνθηκα μέρος αυτής της οικογένειας».
Σχετική αναφορά έκανε και ο κόουτς, τονίζοντας για το συγκεκριμένο συμβάν και τη γενικότερα ατμόσφαιρα του ΟΠΑΠ Αρένα: «Ο κόσμος είναι μοναδικός. Αυτό το γήπεδο έχει αυτή την ενέργεια που σε συγκινεί. Προφανώς αυτός ο χαιρετισμός και η αποδοχή, ενός παίκτη, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο καλύτερός μας.
Όπως είπα και στον ίδιο λάθη κάνουμε όλοι. Έπρεπε να έχει εμπιστοσύνη. Το είδα από τον κόσμο. Το καλύτερο για έναν παίκτη είναι όταν ο κόσμος σε χειροκροτεί και σου δείχνει εμπιστοσύνη. Εκεί είναι που σπάει ο πάγος».
Επικράτηση παντού
Όσο αφορά τον Αλμέιδα έκανε τσεκ ματ σε κάθε επιλογή του Λουτσέσκου, ο οποίος όσο και να συζητούσε με τον βοηθό του και να έψαχνε λύσεις να αλλάξει κάτι, δεν μπόρεσε ποτέ να το πράξει ή να βρει απάντηση. Ο Αργεντίνος τεχνικός της ΑΕΚ ήταν διαρκώς όρθιος, δίνοντας οδηγίες και φωνάζοντας οδηγίες μέχρι και το 90’ για τις σωστές αλληλοκαλύψεις ή την ανάλογη πίεση που ζητούσε σε χώρους που ο ΠΑΟΚ πιθανό να μην είχε επιλογές και να έχανε την μπάλα.
Αν και φάνηκε, έγινε πιο καθαρό όταν το παραδέχτηκε και ο ίδιος ότι επέλεξε μια διαφορετική στρατηγική στον συγκεκριμένο αγώνα, την οποία ωστόσο ερμήνευσαν άψογα οι ποδοσφαιριστές του σε όλα τα επίπεδα και γι’ αυτό ήρθε άλλωστε μια τόσο μεγάλη εμφάνιση και τόσο εύκολη επικράτηση.
Δεν ήταν καθόλου εύκολος ο αντίπαλος, η εμφάνιση των ποδοσφαιριστών και η τακτική του Αλμέιδα τα μετέτρεψαν έτσι.
Ήταν η αλήθεια ένα φοβερό παιχνίδι, το οποίο δεν θα μπορούσε να κλείσει πιο όμορφα από την αγκαλιά του Μάνταλου στον Γιάννη, τον νεαρό φίλο του ΠΑΟΚ, ο οποίος βρέθηκε με τον αδερφό του, οπαδό της ΑΕΚ, στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν από κοντά το ντέρμπι.
Μέσα σε όλα αυτά που γίνονται και ιδιαίτερα με την έξαρση της οπαδικής βίας, η κοινή παρουσία δύο αδερφιών με διαφορετική ομάδα δίπλα δίπλα στην ίδια κερκίδα, είναι μια ακόμη απόδειξη πως υπάρχει ακόμη ελπίδα. Μια εικόνα που μας θυμίζει γιατί αγαπήσαμε το ποδόσφαιρο εξαρχής και γιατί πάντοτε η παιδική αθωότητα και αγάπη γι’ αυτό το άθλημα, θα μας δείχνει τον δρόμο όταν εμείς θα τον χάνουμε.
