Ο απρόσμενος και ο ντροπιαστικός αποκλεισμός από τη Σούντουβα ήταν φυσικό επακόλουθο να δημιουργήσει αρνητικές συνέπειες σε όλο το οικοδόμημα του ΑΠΟΕΛ. Η ιστορία, η αξιοπιστία και η συνέπεια της ομάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις πληγώθηκαν, όπως ο κόσμος και το ταμείο της εταιρείας που συνήθισαν αλλιώς την τελευταία δεκαετία.
Δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής και δεν μπορεί κανείς να αντικρούσει το γεγονός ότι ο αποκλεισμός από τους Λιθουανούς είναι από τους πιο οδυνηρούς από το 1963 και τοποθετήθηκε στις μαύρες σελίδες της ιστορίας.
Κάποιοι αναζητούν τα αίτια του αποκλεισμού και οι πιο ακραίοι απαιτούν να αποδοθούν ευθύνες στους υπευθύνους. Είναι, όμως, ώρα να πέσουν… κεφάλια; Ασφαλώς και όχι.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η διοίκηση έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης λόγω του θεσμικού της ρόλου. Η προχειρότητα σε κάποιες περιπτώσεις στον προγραμματισμό είναι ένα σημείο. Ο ΑΠΟΕΛ δεν τη πλήρωνε άλλες χρονιές, αλλά κάπου θα πατούσε την μπανανόφλουδα. Οι οικονομικές υπερβολές σε κάποια θέματα, είναι άλλο κομμάτι της υπόθεσης. Την ίδια στιγμή υπήρχε και η επιμονή να κοιτάζει τα λάθη του παρελθόντος και να τα αποφεύγει. Κατά καιρούς έγινε αυτοκριτική και δόθηκαν υποσχέσεις για διορθώσεις. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι η μακροσκελής ανακοίνωση της εταιρείας στις 6 Αυγούστου του 2017 μετά την πρόκριση επί της Βιτόρουλ. Τι έγινε στον ένα χρόνο για να διορθωθεί η κατάσταση;
Ευθύνες έχει και η τεχνική ηγεσία για αρκετούς λόγους. Η ανετοιμότητα της ομάδας και κάποιων ποδοσφαιριστών, αλλά και οι λανθασμένες επιλογές και στα δυο παιχνίδια με τους Λιθουανούς. H περίπτωση επιλογής Ντε Βισέντι και η διαχείριση είναι χαρακτηριστική. Φαίνεται πως ο Μπαλταζάρ είχε περισσότερο στο μυαλό του από όσο έπρεπε στον Ερυθρό Αστέρα.
Οι ποδοσφαιριστές έχουν σοβαρό, αλλά ίσως το μικρότερο μερίδιο. Δεν μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει ότι δεν προσπάθησαν στα παιχνίδια με τη Σούντουβα, χωρίς να σημαίνει ότι υπάρχουν δικαιολογίες για τον αποκλεισμό. Η απειρία, όμως, κάποιων ήταν εμφανέστατη, ενώ απουσίαζε το καθαρό μυαλό και η αποτελεσματικότητα από τους έμπειρους. Αν κάποιοι δεν κάνουν για τον ΑΠΟΕΛ ή είναι υπερεκτιμημένοι, όπως υποστηρίζεται από φίλους της ομάδας (δεν το υιοθετούμε βεβαίως), ασφαλώς και δεν ευθύνονται οι παίχτες, αλλά εκείνοι που τους επέλεξαν.
Πάμε τώρα και στον κόσμο. Δυστυχώς, για τον ΑΠΟΕΛ τα συνεχόμενα λάθη έφεραν διχασμό στις τάξεις των φίλων της ομάδας. Όποιος δεν το βλέπει εθελοτυφλεί. Μεγάλη μερίδα βγήκε στην… αντιπολίτευση και εκφράζει δημόσια την απογοήτευση της, αλλά και τη μη εμπιστοσύνη στη διοίκηση κυρίως. Υπάρχουν ήπιες και ακραίες απόψεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που δημιουργούν εντάσεις με τους υποστηρικτές του Πρόδρομου Πετρίδη και των συνεργατών του.
Υπάρχει ακόμα μια άποψη από τους ρομαντικούς. Βλέπουν, διαβάζουν, συνιστούν ψυχραιμία και ενότητα.
Αυτό, όμως, θα έρθει με επιτυχίες, με την πραγματική διόρθωση των λαθών και την επαγγελματική και σωστή στελέχωση στην επιτροπή προγραμματισμού.
