Ένα βήμα, ένα ντέρμπι μακριά (αυτό με τον Άρη) ευρίσκεται ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς από την ολοκλήρωση του 2022 με το απόλυτο της επιτυχίας στον πάγκο του ΑΠΟΕΛ.
Από τις 5 Οκτωβρίου, όταν ανακοινώθηκε επίσημα ως διάδοχος του Σωφρόνη Αυγουστή, ο 52χρονος Σέρβος μετρά μόνο νίκες ως τεχνικός των «γαλαζοκιτρίνων»: εννέα στο πρωτάθλημα και μία στο κύπελλο.
Πέραν της… εκτόξευσης της ομάδας του από την έβδομη στην πρώτη θέση ο Μιλόγεβιτς πιστώνεται και τον εκπληκτικό απολογισμό τερμάτων (20-3), αλλά και την εξέλιξη και βελτίωση τόσο των μονάδων όσο και του συνόλου.
Προσπερνώντας τραυματισμούς (κυρίως), τιμωρίες, ντεφορμάρισμα ή μη ανταπόκριση στις απαιτήσεις κάποιων παικτών του και αρνούμενος να επικαλεστεί αυτές τις αντιξοότητες ως δικαιολογίες, κατάφερε να διατηρήσει το αμυντικό σφρίγος της ομάδας που παρέλαβε και να την μπολιάσει με (σχεδόν) κυνική αποτελεσματικότητα στην επίθεση.
Προφανώς παίρνει άριστα στη διαχείριση προσώπων και καταστάσεων, ωστόσο η δουλειά και το σερί του αποτελούν ακόμη μια (ισχυρή) ρωγμή στο κλισέ πως οι προπονητής που αναλαμβάνουν μια ομάδα μεσούσης της περιόδου έχουν μόνον περιορισμένη επίδραση (σε ό,τι αφορά τα αποτελέσματα ή τη διάρκειά τους), επειδή δεν την έχουν στελεχώσει και προετοιμάσει κατά το δοκούν.
Ο Μιλόγεβιτς έρχεται να αποδείξει πως και για τους προπονητές ισχύει ό,τι και τους παίκτες. Η αληθινή αξία και ποιότητα αναδεικνύονται και επιβάλλονται (σχεδόν) παντού και (σχεδόν) άμεσα.
Ο καλός προπονητής (όπως και ο καλός παίκτης) θα δείξει την ικανότητά του ανεξαρτήτως περιβάλλοντος και συνθηκών. Σε τελική ανάλυση, αυτά είναι δεδομένα που σταθμίζει, πριν αποφασίσει να αναλάβει μια ομάδα εν μέσω αγωνιστικών υποχρεώσεων.
Ο Μιλόγεβιτς είδε στον ΑΠΟΕΛ μια δυναμική που γνώριζε ότι μπορούσε με τη δουλειά του να την αναπτύξει. Και μέχρι στιγμής δικαιώνει στο ακέραιο και την πίστη στον εαυτό του και την επιλογή όσων τον έφεραν στον Αρχάγγελο.
