Το μεγάλο κόλπο: ο Μαξ Φερστάπεν ντύθηκε… Λουπέν επί γαλλικού εδάφους και χάρη στη δυναμική της Ρεντ Μπουλ «έκλεψε» μ' εκπληκτικό τρόπο τη νίκη από τον Χάμιλτον, αφήνοντας 2ο τον παγκόσμιο πρωταθλητή. Συμπλήρωσε το βάθρο ο Πέρεζ.
Είναι ένας «Αριστοκράτης Λωποδύτης». Ένα πανέξυπνο, περίεργα έντιμο μέσα στην παρανομία του, μυαλό, που σκαρφίζεται μυριάδες τρόπους το δευτερόλεπτο προκειμένου να γλυτώσει από τα νύχια της αστυνομίας, να φέρει εις πέρας την ελαφρώς… έκλυτη αποστολή του, να θριαμβεύσει κόντρα σε όλους και σε όλα.
Είναι ο Lupin του Μορίς Λεμπλάν, τον οποίον πια ξέρουν οι πάντες χάρη στo Netflix και την εθιστική (κι ας έχει κενά σε μέγεθος τρύπας του όζοντος) σειρά του.
Όμως, αλήθεια, ποιος είπε ότι ο Αρσέν Λουπέν πρέπει να περιορίζεται στη λογοτεχνία ή τη μικρή οθόνη; Γιατί, για παράδειγμα, να μην τον συναντούμε στην Φόρμουλα 1;
Επί γαλλικού εδάφους- στον πλέον ταιριαστό τόπο για ένα κόλπο-γκρόσο α λα ευγενούς λωποδύτη- ο Μαξ Φερστάπεν φόρεσε την άυλη μπέρτα, αντικατέστησε το κράνος του από μαύρο, ψηλό καπέλο και εν τέλει «έκλεψε» με τρομερό, και πέρα για πέρα δίκαιο, τρόπο τη νίκη από τον Λιούις Χάμιλτον.
Ο Ολλανδός poleman γλίστρησε μετά την εκκίνηση κι έχασε τα φρένα, με αποτέλεσμα να βρεθεί πίσω από τον παγκόσμιο πρωταθλητή, όμως μετά το πρώτο πιτ χάρη στους μηχανικούς της ομάδας του ανέκτησε την πρωτοπορία.
Παρά το γεγονός, όμως, πως ο Μαξ ήταν μπροστά, η πίεση του Βρετανού έκανε την hard γομα να φθείρεται πιο γρήγορα κι από τοξική σχέση 12χρονων που έκαναν το λάθος ν’ αφήσουν το κινητό και να πιάσουν κάποιο βιβλίο.
Έτσι, περίπου στο μέσο του αγώνα, η Ρεντ Μπουλ πήρε μια εξαιρετικά γενναία απόφαση: τράβηξε μετά από μόλις 13 γύρους με τα σκληρά ελαστικά μέσα τον Φερστάπεν, του έβαλε τη μεσαία και τον έριξε εκ νέου στην πίστα σα λυσσασμένο και ατάιστο σκυλί, πίσω από Χάμιλτον-Μπότας.
Ο Ολλανδός άρχισε να «γράφει» χρόνους 2 ολόκληρα δεύτερα ταχύτερους από την Μερσέντες, πέρασε- χάρη σε ένα λάθος του Φινλανδού- πανεύκολα τον Μπότας και στους 2 τελευταίους, μετά την απαραίτητη ανάσα για να «ξεκουραστούν» τα ελαστικά, επιτέθηκε στον Χάμιλτον.
Το αποτέλεσμα; Ένα εκκωφαντικό προσπέρασμα επί του 7 φορές κατόχου του τίτλου, η σπουδαία ολοκλήρωση της κίνησης-ματ και ένα εμφατικό «Μπορούμε να σας κερδίσουμε παντού!» των Ταύρων προς την πλευρά των Μαύρων, πια, Βελών.
Ο (ξεκάθαρα) χολωμένος Χάμιλτον που έκανε ό,τι μπορούσε, αλλά είδε για μια φορά την ομάδα του να τον «προδίδει» σε επίπεδο στρατηγικής, ήρθε δεύτερος, με τον Σέρτζιο Πέρεζ ν’ αποδεικνύει ξανά γιατί είναι το ιδανικό νούμερο 2 (αν και περισσότερο μοιάζει με 1Β…) για την Ρεντ Μπουλ, καθώς πήρε ξανά βάθρο.
Ο Βάλτερι Μπότας, απογοητευμένος και απογοητευτικός, ήρθε 4ος, ενώ Νόρις-Ρικιάρντο (η ΜακΛάρεν είναι ξεκάθαρα η 3η δύναμη του grid) ήταν στο 5-6, με τους Γκασλί, Αλόνσο, Φέτελ (πολύ καλά οι δύο πρώην παγκόσμιοι πρωταθλητές) και Στρολ να συμπληρώνουν τη βαθμολογούμενη δεκάδα, από την οποία απουσίαζαν και οι δύο Φεράρι σ’ έναν κάκιστο αγώνα για την Σκουντερία.
Φερστάπεν, λοιπόν. Ο Ολλανδός αν δεν έσκαγε το ελαστικό του στο Μπακού θα είχε κάνει σήμερα το… χατ-τρικ, καθώς θα είχε νικήσει σε Μονακό-Αζερμπαϊτζάν-Γαλλία.
Ακόμα και με την αναποδιά του προηγούμενου grand prix, όμως, το πράγμα δεν αλλάζει: για πρώτη φορά μετά την εποχή των δεινοσαύρων περίπου, η Μερσέντες δεν είναι το ξεκάθαρα καλύτερο μονοθέσιο.
Η Ρεντ Μπουλ την έφτασε και- δεδομένου πως τη νίκησε σε μια πίστα που ταίριαζε γάντι στη μεγάλη της αντίπαλο- δείχνει να την ξεπέρασε.
Πλέον, πάει για το μεγαλύτερο κόλπο-γκρόσο στα μηχανοκίνητα χρονικά: να κλέψει το στέμμα του παγκόσμιου πρωταθλητή.
Διάολε, ακόμα και ο Λουπέν θα ήταν περήφανος.
