Δεν ήταν έκπληξη, το περιμέναμε. Όμως επίσης δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως τελικά δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για το άκουσμα της είδησης. Ο Κίμι Ράικονεν αποχωρεί από τη Formula 1 στο τέλος της σεζόν που διανύουμε, ρίχνοντας τίτλους τέλους σε μία καριέρα που απλώνεται σε μία εικοσαετία!
Ένας τίτλος, 18 pole positions, 21 νίκες, 46 ταχύτεροι γύροι 103 βάθρα, 1865 κερδισμένοι βαθμοί είναι ο έως τώρα ψυχρός απολογισμός της πορείας των 344 Grand Prix του «Iceman» στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Όμως ο Φινλανδός, είναι μία από τις «larger than the sport» προσωπικότητες. Από την πρώτη του μέρα στο σπορ, ακολούθησε τον δικό του, λιγομίλητο δρόμο. Έκανε τα πάντα με τον δικό του τρόπο. Και γι’ αυτό το κοινό τον λάτρεψε.
Ο Κίμι κρεμάει τη φανέλα με το #7 και ακολουθούν ισάριθμοι λόγοι για τους οποίους θα μας λείψει!
#1 Το σπάνιο οδηγικό του ταλέντο
Οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, πράγμα που έχει πλήρη εφαρμογή στην ιστορία αυτή. Λίγοι οδηγοί που έχουν περάσει από το grid της Formula 1 είχαν το ταλέντο του Φινλανδού αλλά το ταμείο λέει πως αποχωρεί με μόνο ένα τίτλο στο ενεργητικό του. Λίγο η έλλειψη αξιοπιστίας της McLaren στη θητεία του εκεί, λίγο τα αιώνια προβλήματα της Ferrari, λίγο η διετής απουσία του σε μία περίοδο που ήταν ενδεχομένως στην κορύφωση της καριέρας του, τον κράτησαν σε αυτή τη χαμηλή συγκομιδή.
Οι εξαιρετικές του εμφανίσεις όταν επέστρεψε στο σπορ οδηγώντας για τη Lotus, αποτέλεσαν πιστοποιητικό ικανοτήτων ενώ ακόμα και στα… γεράματα με την Alfa Romeo, έδωσε μερικές εντυπωσιακές παραστάσεις.
#2 Λίγα λόγια και σταράτα
Στα 20 χρόνια του στο σπορ, τα λόγια που έβγαιναν από το στόμα του ήταν μετρημένα. Λάτρης των μονολεκτικών και αφοπλιστικών απαντήσεων, εχθρός των μονότονων και επαναλαμβανόμενων ερωτήσεων, ο Ράικονεν δεν έκανε ποτέ, καμία προσπάθεια να γίνει αρεστός στα media. Αυθεντικός ως το κόκκαλο.
#3 Ειλικρίνεια που σκοτώνει
Σε συνέχεια του Νο2, ο Κίμι δεν ήξερε τι πάει να πει τακτ, δεν έχει στο δικό του manual πολιτικά ορθές συμπεριφορές. Ενδεικτικό παράδειγμα η on air δήλωση του στην τηλεοπτική κάλυψη του Grand Prix Βραζιλίας του 2006 όταν ρωτήθηκε από τον Martin Brundle για το λόγο που είχε χάσει την παρουσίαση που είχε προηγηθεί με πρωταγωνιστή τον θρυλικό Πελέ!
«Ήμουν στην τουαλέτα», ήταν η απάντηση. Οκ ίσως όχι τόσο διακριτικά, αλλά το νόημα ήταν το ίδιο.
#4 Η «καθαρή» του οδήγηση
Συνήθως οδηγοί που κάνουν πρωταθληματισμό κρύβουν μία αγωνιστική αγριάδα μέσα τους. Δεν διακρίνουν με σαφήνεια τα όρια ανάμεσα στο «ευ αγωνίζεσθαι» και το «πατάω επί πτωμάτων». Όμως ο Ράικονεν ήταν πάντα αθεράπευτα «καθαρός» οδηγός και ακόμα και στις πιο μεγάλες του μάχες εντός πίστας, πάντα άφηνε χώρο στον αντίπαλο και απέφευγε ανόητες συγκρούσεις.
#5 Τα απολαυστικά team radio
Από το εμβληματικό πια «Άστε με μόνο μου, ξέρω τι κάνω», μέχρι τα εξαγριωμένα team radio των τελευταίων ετών όταν θεωρούσε άδικες ποινές ή ζητούσε επιτακτικά να του δώσουν το… τιμόνι του, κάθε φορά που άναβε η ένδειξη «team radio» σε on board πλάνο του Κίμι, περίμενες με ενδιαφέρον το σόου!
#6 Το χιούμορ του
Μπορεί να πέρασαν τα περισσότερα από τα 20 χρόνια του στη Formula 1 για να μπορέσουμε να δούμε κι αυτή την πτυχή του εαυτού του, όμως έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο με πηγαίο και ευφυές χιούμορ. Το on board video από τον γύρο του παλιού Νίρμπουργκρινγκ, της «Πράσινης Κόλασης», όπου έκανε διαρκώς πλάκα στον πανικόβλητο τιμ μέιτ του, Αντόνιο Τζιοβινάτσι, είναι πλέον κλασικό.
Ή στο πρόσφατο κουίζ της F1 όπου ζήτησε από τους οδηγούς να κατονομάσουν όλους τους παγκόσμιους πρωταθλητές, όταν συνειδητοποίησε πως κάνοντας ένα λάθος θα ξεμπέρδευε με την όλη διαδικασία, έκανε λάθος… στους τίτλους που είχε πάρει ο ίδιος!
#7 Αυτό το χαμόγελο
Δεν το βλέπεις συχνά, είναι όμως αστικός μύθος πως δεν υπάρχει. Όπως αντίστοιχα η φήμη πως ο Κίμι βαριόταν και δεν δούλευε. Στην πραγματικότητα και δουλευταράς ήταν/είναι και γελάει με κάθε ευκαιρία. Αρκεί να μην έχει να αντιμετωπίσει τα ίδια και τα ίδια.
Γιατί κι ο ίδιος, δεν είναι άλλος ένας οδηγός που μπορεί να αντικατασταθεί από τον οποιοδήποτε. Ίσως να μπορεί να βρεθεί ένας ταχύτερος πλέον και πιο διψασμένος για επιτυχίες οδηγός από τον 41χρονο πια Φινλανδό. Μία τόσο ξεχωριστή και ισχυρή προσωπικότητα, σίγουρα όχι.
